Mahabharatha Katha Oru Niroopanam

മഹാഭാരതകഥ.

ഒരു നിരൂപണം

ഭയിസ്യാണികമ്മാണിസമ്പസ്ാസ്യാരമചേരുസഃ
രിംാശീനി്ധമാളത്വാജുല്ലേസ്വലിഗതജടെ.
_ംഗലല്‍ഗീതം 2-9.

അനജത്തി ജൂനാര്‍ട്ടനഭമനോദം

മഹാഭാരതകഥ.

നിരൂപണ

കത്ത്‌ വാര്‍ദ.

ന്നേ
അമ്മമരപ്പകാശിക പ്ലസ്സ്‌
913

സ്വന്തം പ്ര സ്മാവന.

പരക്കേ സ്വധമ്മബോധം ശരിയായി ണ്ടാത്തക്കവണ്്സും
എന്നാലാു പോലേ ശ്രമിപ്പാല്‍ തേത്ങികൊണ്ട? ഞാന്‍ ഏതാ
(൦ മാസങ്ങാംകമുഭസ്പ പ്രചിപ്പിച്ച ലഘുപപത്രിക ബഫ്ുഭനങ്ങാം.
സാദരം കൈക്കൊണികികടുമെന്ന വിശ്വസിക്കുന്നു, ഴുതില്‍ പ്രസ്താ
ഭിച്ിടടുള്ളതിന്ണം പ്രസിമ്ധീകികകുനാ മടറാര പുസ്തകമാണ്‌ ഈ
മഫാമാതകഥാ രിരൂപ്പണം7

എന്റെറ മാസ്റ്സദൃത്തായ ടാജ്‌ കനത്ത്‌ ജനാര്‍ദ്നേമേ
(നോന്‍ അധര്‍കാം എഴുതിയ ഈ പ്രഖത്ധം ആത്മപോഷിണി?
ടരിക തുടച്യായി പ്രസിദീകിച്ചിരന്നത്‌ അലപ്പപ്പൊം ഞാ,
പായിച്ചു കൊണ്ടുവരം ഇരില്‍ പ്രകാിപ്പിചചിടടള ധിശിഷ്്ളേ
(യ ജീഖിതതത്തവര്ം എളയ മറഗ്്റിനെ ആകഷിക്കയാല്‍ എനി
ണ്ടായ ആഗ്രദാപ്പകാമോണ്‌ ഇതിനെ ഇമ്ങിനെ പ്ര്തകം പു
്കമാകി പെളികിക്കുന്നതി.

സ്വയക്ലേതവും ജിശിഷങ്ങളായ ആശയങ്ങളാല്‍ പി
(മായ ഒരു ഉത്തമഗ്രസ്ഥം ഇതാ മലയാളത്തിലേക്ക്‌ സിദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു
പെമ? ഞാന്‍ സന്തോഷിക്കുന്നു.

ചുലാപ്പ
കെ. സി. ശമന്‍തമ്പാ്‌.
പേന തുലാം, .൭൮.

ചില പുതിയ പുസുകങ്ങ 0.

മനംപോലെ മഗേദ്യം ൭ ൪
ഇടശിാസ്്യോപനിഷത്‌ ൭ ര്‌
കചേലന്‍ ങ്‌
രിജയഫൊസ്തം [നി
തഥാഭാതേകഥ ൭ ൪
ലക്ഷണാമൃതായ സ്യാഖ്യനേം, പ
ഭാഗീംി, ലഞ്ചിപ്പടട്‌ ര ൭
വയാനി, പല്ലൃതി ൭.
കെ. കെ. തമ്പാന്‍
ചപ്പ
ഭാപ്പാലം,

ഒടിംംംം൦

2ഹാോഭാരതകഥ

ഒരുനിയ്ൂപണം.

ഗൂണദേഷേങ്ങള്‍ം.

കത്തില്‍ ഗുണ്ടാ ശ്രമായിഃല്ലാത യാ
തൊം തന്നെയില്ല. കേഷലം ഹുണപയന മാ
തിട്ടോ, കേവലം ദോഷപ്ുമായിട്ടോ ഏരെങ്കി
ലൂമൊര വസ്തു ബൈക്കില്‍ അത്‌ ഏകമായ ജ്‌
രം മാത്രമാണു. സമത്വത്തിലാണെ പ്രകൃരിയു
ടെ കിട്പെടിലും അതി ാജികാണ്ടന്ന രിഹിധയികാ വിശ
ഷ്ങാംകഷൊകെയ്ക് കാരണ പിഷമതയാണ്ട്‌. യികാമേണ്ടാഴേ
മെങ്കില്‍ ഭിഷമരുയ്ജാവണം, ദിഷമതയിഴല്ലില്‍ പ്രചഞ്ച
കില്ല. ഭിഷമരു ഒദിക്ഷാതെുട വികാരം ജനിക്െയും ഇരു
രി പ്രപഞ്ചം ഏകത്വത്തില്‍ ലയികകടച അതാണ്‌! പ്രയാസ്.
കണ്ടെ ജീലളാലത്തെയൊഴകെയു പ്രപഞ്ചത്തില്‍ പ്രശ്ന
തു്‌ ദിഷമരുയുടെ പ്ര്ൃത്തിയാണ്ട്‌. ലിഷമതയെസത്‌ ഒണ്ടു ലിമ
(ണകേതികര്‍ം തമ്മി മത്സഭത്തിനെര പാലമാകന്നും ഈ ബി
അ ശക്തികളെയമകന്നു ഗണ ദോഷം എന്നിങ്ങനെ പേര്‍ കൊട
ത്തു തം തിരിച്ചു ലെച്ഛിംികുന്നള്‌. ഈ ണ്ടു ശകരികാം തന്നെ
യാമന്നു സുഖഭുവജാം,ശീതോഗ്റങം, എന്നീ ക എല്ലാ
ഭാപങ്ങളെയും യിസ്റ്ൂിപ്പിക്കന്നത്‌.

എരു ലസ്ത്രയില്‍ ഗുണം കുറഞ്ഞും ദോഷം വളെ ഇടി

ക്വോ അതിനെ ചീ്മയെന്നു നികേരിക്ക റ ഗുണ ലനം

[൫ ച രിതൂപണ

ദോഷകരം ഇരിക്കുന്നുവോ അഭിനെ നല്ലതെന്നു സ്വീകടികകയും
ഞാം ചെയ്യുന്നു. ലോകമാകെ പുക ന്ന ഒരു ഫാ തമോധിള്‍.. അ
ഘം ലോകത്തില്‍ ല്രിക്കുനനണ്ടെമില്‍. എന്റെിലുമൊരു 30
ഷം തീച്ചയായും ശണ്ടായിിക്ും. അതി്ണ്ം തന്നെ ലോകമാ
കെ നിനിക്ഷന്ന ഒര ദുഭാതമാദില്‍_ അലന്‍ ലോകത്തില്‍ പരിക്കു
അഭണ്ടമില്‍_ എന്തെങിലുമൊരു ഗുണും മണ്ടായിരിക്കും. ത
൫൪ അാശേത്തിനു കാണേമാവാതെയുളള ദോഷം, ത്ര ജോ
പൃദ്ികാസ്സമാഷള്ു ഗുണും രേഖസില്‍ മണ്ടായികാണുയ്വോാം
അന്ന സ്ന അദ്യ നേടെ മടിച്ചു ഗുണോഷാവങ്ങ
ലോ$ കൂടിയചയെ 9 തങ്ങളുടെയും ഗണത്തില്‍ ചെകകയാണട്‌
ഞാം ചെയ്യുക.

ഇങ്ങിനെ മന്യര്‍ അവരലേകി്ള പഴിചചയഞ്ങാംകകം അഭ
ഞാം മത്തവണ്ണം അസ്ത്ര സംഭ സ്ധിച്ച്‌ ഗ്ൂണദോഷങ്ങള
കടി ജനസ ക്ട ഫി പ്പൊ
കരരെയൊക്കെ ശഭിയകാറുണ്ട്‌. ഗുണത്തിനും ദേഷേത്തിനു൦ ആ
സായം മപോ്ളുമ്ളതിനാല്‍ അല ഇന്നിന്ധവയെന്ട്‌ ഓിേഷി
ചരിത്ര ശല അലയുടെ ഫേലങ്ങാം ഇന്നി നവയെന്്‌ റിഴ്്ണയി
ചു ഉപ്തിപ്പെടന്നതി ര സ്തം കായ്യത്തിലാണെങ്കിക, ഒട ത
6൬ ആവാതെ മനാര്‍ ഭൂമപേഭവശമോയും മൃശ്ധകേലരായും നി
മം ഉന്നുകൊണ്ടിിുന്നു അന്നു മുതല്‍ ഇന്നുവരെ ഉണ്ടായിട്ട
കൂ ലിക്നമാമേയ മന്്യുതെ ൧൭ ധിഷയത്തില്‍ സമരമരാക്
ലാന്‍ മോണ്ടി മാത്രമാണ്‌ ഇതൂയെടെ ശ്രമിച്ചുതുല ഇര്രയേരെ ഗൂ
ബഥങ്ങാം എഴുതികൂിയതും, എന്നിട്ട ഈട ഡിഷയത്തിയ്‌ം ജമ
ക്‌ എത്രയോ ചുയങ്ങിയ രാനമമ മണ്ടായികഴറി്തിട്ടളും ഗു
ദോഷങ്ങാം നമുടെ ചിത്തപൃത്തിയെ എങ്ങിനെയെല്ലാം പ്രവ
ിപ്ലികുനട എന്നു കണ്ടിയുകയുമയ അലയുടെ ഫാലങ്ങാം ഇന്നിന്നാവ
യെന്ന: അദജയിച്ചുറികയും ചെയ്യുംതോുനമക്‌ വിവേചനശക്തി
ര്‍ച്ച കൊണ്ടിരി. എന്നാല്‍ ചിക്തപൃത്തിയെ സ്തൃ്യൂമായി
രിശോധിക്ക ്നതിന്മ ജന്മമ ക്രമത്ജില്‍ പകത്തുവെക
(അതിനും ലേണ്ടുന്ന ിഭീക്ഷണശമരി മന്യ എത്രയോ ഏര

ഹാദാതകഥ ആ

ാലായിട്ടാണിക്കെസതി. നമ്മുടെ മന്റ്ില്‍ ിമിഷംപ്രരി വിക
ങ്ങാ കരി മാടി വന്നുകൊണ്ിരികകനണട; എനു തന്നെയല്ല അ
ടെ ചില മികാരങ്ങള്‍ം സ്ഥായിയായികിടക്ക തുണ്ട്‌. ഗുണ
ായിട്ടും ദോഷമായിട്ടും എത്രയൊക്കഷെയോ ഫാലങ്ങം നാം അനുഭ
പിച്ചു കഴിഞ്ിരികകന്നു; ചിലത്‌ ഇപ്പൊഴും നാം അന്മമയിച്ചുകൊ
൭ തന്നെയികികുന്നു. ആ ഖക ചിത്തയികാങ്ങോകും ഇ വക.
ഫലങ്ങാക്കം തമ്മിലുള്ള സംബന്ധഴത്ത കാദ്യകാണേഗരിക്കൊ
ണ്ണം നിറ്യികകന്നതിനോ, കീഴ്‌ കറിങ്ഞ അനേ വ
ഭികചഴി സ്തിക്കുന്നരി:നാ മഴ്മ്ൂര്‍ മികഷയാരും കുിിച്ലത്തവരോ

ാര്‍ം

നാക്കമ്പോഴാണ്ടി! സാഫിത്തകന്മാ
(ടെ പ്രവൃത്തിക്കുള്ള ദില എ്ലയുമാത്രമണ്ദന്്‌ നാം കാണ്ടകം
അചര്‍ സമപ്ലലയകത്തില്‍ പലതത്തിലുള്ള മനഷ്യേരെ സ്ഷ്ടിച്ച്‌
മ്മുടെ മുന്ധില്‍ കൊണ്ടുവന്ന്‌ നിമ്ന, യിരിധഭാപ്ങമോ$ മു
ഭരി ഗുണോഷങ്ങാം അവില്‍ െപ്പേരെ അരിക്കുന്ന ശ്രമമെ
(ടയ അല പേയടെ ചിക്ജവ്ൃത്തിയെ പ്രവരിച്പിക്കുന്ന ലിധത്തെ
'യുട്ട അഖില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്ന ഫലങ്ങളെ അവര്‍ അദഭധിക്കുന്ന്‌
അഖസ്മമയയും സാഭിത്യികാരന്മോര്‍ നമുക ശരിയായും ചെളിവാ
യും കൂട്ടിത്തുന്നു. അവരുടെ ഈ മായാമനുഷ്യരില്‍ ചിലര്‍ നാം
മന്നെയണൈന്നുമ്യ ചി നമ്മുടെ സ്വറപ്പെട്ടവോണെന്നും തോ
മാറ്റ്‌ മ്മ മയമക്ന്നേതിഷ്‌ സാഫിത്തകാടന്തോക' സാമര്ല്മു
(ഈം അമമുടെ മായാലോകത്തില്‍ സ്വബോധഷിതരായി പ്രവേ
ശിഷയുകച അിടെ നാടക്കന്നു അനഭധഷമ്ും അവുടെ കണങ്ങ
ഭൂ൦ എന്നൊന്നു മാതു പ്പോകാത്തവണ്ണും നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ പരി
യുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങിനെ, ലിഖിധ്ങളായ ഗ്രൂണമോഷമാച
അമ്മടെ മത്ഭവസ്ഥാനങ്ങളെയും അലയുടെ വിവിധങ്ങളായ ഫല
മയും നം തിരിച്ചറിഷുമാറാരും, ഗരണര്‍സമ്മിശ്രമായ ലോ

ര ൫ നിയരപണം

കിം കിടപ്പും, സഖദുക്ധങ്ങളുടെ നടപ്പും നാഭ കാണ്മാറായും,
(ഇമ്മ അലവമിപ്ി്കുന്ന ദോഷങ്ങളെ ഒുക്കു്നതിനും, മോസിക
രികാങ്ങളെ അടക്കുന്നതിനുമം നമ്മെ ഉ നനമിപ്പികന്ന ഗ്ൂണങ്ങളെ
എടക്കുന്നതിയ നാം ശക്ത കേയ ചെയ്തും. ഇത്രയൊക്കെ ഗും
സാഫിതകാരന്മാരടെ പ്രവൃത്തിയില്‍ നിന്നി നമുക്ക്‌ ചിട്ടുന്നണട്‌. ഇ
.ജിനെം വരാനമേങ്ങളും ആ അനമവങ്ങാംകന്മോയ മനോ
കാഭങ്ങളെയും ആ നോികാരങ്ങളെ പ്രവത്ിപ്പിച്ച ധിഷമതയെ
ലും സാിത്വകാരന്മോര്‍ ലോകത്തില്‍ അേഗോചരമാകിട്ടുളതു
കൊണ്ടാണ്‌ സക്ക്‌? ഇത്രയങിലും ഗണ്ണദോഷേജജ്ത ഉണ്ടായിരി
കടന്നതും പരാനമവങ്ങളെയും സ്വനവേങ്ങളെയും അവര്‍ ത
ഒന്ന ചികട്തയനാകി കാഴ്യുകമണങ്ങള നിക്കാന്‍ ലക്ഷ
.ില്‍ മാദക പോലും ശകതിയിപ്പാരതെയാണല്ലൊ ഇക്ക ന്നത്‌.

കലാാഭരത

ല്യസേമഫഷ്‌ ഒരു സാജിര്യലിരനായിരന. അയ്യായിരം
കൊല്ങ്ങാംക്കു മുഡ്വെ ജീിച്ചിരുന്നവദാണെന്ന്‌ നാം വിശ്വസിക്കു
(അ കടവേന്മാര്‍ം അവരുടെ ഗ്രണാഷ അമളയും അലയ്ുണ്ടായ
ാലങ്ങളേയും തുന്നു കാണിച്ചുകൊണ്ടി ഇന്നും നമമുടെ മുമ്പില്‍ ജീ
പടെ വന്നനില്ുന്നതി വാസമഷിയും സാഫി ്ലപിയുഷപ്ര
യോഗത്താലര്്ര. ഗുണമും ദേോഷും ഇടകലമത്തേ ഖസ്ത ലോക.
ആളില്‍ ഒന്നം തന്നെ ഇല്ലാത്തരിനാ,സജനുഷനുങ്ങളെ കരി
രച്ചമിഷുന്നതില്‍ മദ്യിലോകം പരിദഭ്ാന്തമായിത്തീനിക്കെന്നുചെ
ര്യ സ്വീകാ്യങങും പടിയ്്ാളയങ്ങളുമായ ചിത്തപ്ത്തികാം ഇ
(ഞിന്നലയെ സനഴിയാതെ കഴനനലെന്നും ക്റ്‌ം മദ്ല്ലരെ ഈ
പരടി്സതിയില്‍ ഞിന്നും കുഴപ്പത്തില്‍ നിന്നം മോചി്പികന്നതിനാ
ഷര്ട്ട്‌ അദ്ദേഫം മംഥാഭാരത കഥ മിച്ച്‌. ഗുണദോഷസ
ക്ിശ്രമായിട്ടല്പാതെയൊം, അല്ധസ്ക്ൊത്ത ഫലങ്ങളെ ശിയായി അ
,അഭിക്കാതെയൊ മേ പാത്രവും അതിഴിച്ചു. അമാന്ഷമായും ൭
ശഗൊചിതമായുടയ അദ്കേരണ്ടിയമാദ്യം, ബിമാകണിയമാലു കർ

മഫാഭാഭതക ി

ഇകകരമോധ്യടയ യേമവ ഇതിനെ അനേകതരം ചില്ല
തിമ ആ മാഗ്രന്ധത്തില്‍ തദ്മയത്വത്തോടെപ്രകാമിപ്പിച്ചി
കന്നു. ജിജി ഗല ണദോഷാങ്ങളുടെ ക മഖസ്ാനങ്ങളെയും
അധ മനസ്സില്‍ ലന പ്രവ്ിക്കന്ന ധിധ്ങളെയും, എന്നിട്ടോ
ന്നു ഫാലങ്മമളയും അതില്‍ ലെയ എടത്തുകാണി്ചി കന്നു.
ധനി ചില ദോഷങ്ങളുബ്ചായിരുന്നാലും. അതില്‍ നിന്ന്‌! അവ
൯ മുംഖമന്മിക്കമെന്ന്‌. തീച്്യണെന്നിയ ണാലുടു പര്‍മോപപദ്രവ
ടിനോ സ്വാരമന്ാശത്തിനോ ലേ കാഭണമാാത്തഴ്്ും ര,
യെ താ യിള്മലാന്‍ ശകരികുള്ള വേദ ചില ഗുണങ്ങം ലേ
പൂണ്ട ിമികില്‍ ധര്‍ ശിഷ്മനാണെന്നുടു മററാലനില്‍ ചി
ല ഗുണഞ്ങാം ഉ്ടെന്നിയന്നാലും. അതില്‍ നിന്ന” അചന്‍ സുഖ
അര്‍മിക്കമെന്നാലും. ആ ഗണങ്ങളെ കയി നിന്ന ദോഷ
രം അനിലുണ്ടെന്നിരിക്കില്‍ അവന്‍ ഒരു ദും്ൂന്‍ ര ണയെന്നു:.-.
ഇങ്ങിനെ ുഷ്ൂശിഷൂന്താടെ ലകരിരിക്കേ്ടതു്‌ എത്തിയ മാ
തത്തില്‍ പ്യുകരമാകിയി ടന്നു. ികാരങ്ങളെയും സദ്വികാക
,അഭളയും ഫലാനമേകല്ലത്തിനു മുമ്പേ തന്നെ ബാഫ്വഭാവങ്ങളളെ
(നോക്കി എങ്ങിനെ നിഴ്റ്യിക്കലാന്‍ കട്ടിയുമെന്ട്‌ ആരില്‍ ിശമം
ിയികികകന്നു. മേദഥാതം? രേ വജിയ ലോകമാണ്‌. ജരയിലെ
പാത്രങ്ങളില്‍ ഏതെടിലുമൊണിനോ$? സബസ്ധികകാത്ത ജീധിത
തിയോ മനോഭാവമോ വേദ കാണക്ഷയിച്ച; ബോകതത്തവോം സ
കൂലം അതില്ണ്ടി. ജീയിതരഫസ്തയങ്ങളെക്കൈയും അതില്‍ പ്ലേ
കിട്ട്‌.

ചിത്തവൃത്തി നിരോ.

ോഷങ്ങ്ലൊക്കെയുംദുധോതുകങളാകയമമിം അയി
അം കലരാതെ ജീലികകവാന്‍ കികയില്ലെന്നിടികില്‍ അപയോ$
എഷ്ജിനെയാണട്‌ പ്െയമാദോന്െത്‌ കമ്യ ക്രോധ ലോല മോ
ദയ മദ്യ മാത്സ്മും എന്നിലയണേപ്ലോ മഡ്യ ദോഷഭാഖങ്ങാം. ഇ
ചല നാശരങളായ ദുര്‍പത്തികളാണെന്നും. ഇലയ്ക്ക്‌ മനസ്സില്‍ ട്ടം

ി ര റി്രപണട

ഭം കൊടക്ഷതുതെന്നും പലരും പലേടത്തും ഉപാധി.
യഗായ്മമാരതീയമടെ ജീധിതാടശം ഇരശപരസാക്ഷാന്‍കാരമാ
ണെന്നതിന്ുയം അതിലേക്‌: മാനസിക ഒ0പ്്ടികളെ സാന്റാ
യേ, ട്ടോട്ടോയൊ അകരദ്ം ആ സ്ഥാനങ്ങളില്‍ പ്രേമ അനുക
ബന നിമ്മമതം യിനയം, സമദള്‍നം എസീ സ്മ്ൃത്കികളെ
ശാ പ്രപേശിപ്പിച്ചകോണ്ട്‌ ക്രമേണ മനസ്സിനെ ബ്രഫത്തില്‍ ല)
പ്പിച്ച്‌ നിവികാരാവസ്ഥയെ പ്രാചികചണമമന്നതു കൊണ്ടാണ്ട്‌
ഭര്‍പൃഞ്തികളെ ഒലിക്കേണമേന്ട്‌ എപ്പം എല്ലാടത്തും ധിജ്മ്
൪ നമ്മേ ശാസികന്നതളി. ഈ ഷോസ്തത്തെ നിന്തേരം അടിദ്ു
കൊണ്ടു വേണം മൂര്‍പൃത്തികളോട ചെരുമാുവാ. ജീവിതം പ്രപ
ത്തില്‍ സ്ഥിരിചെയ്യുന്നെടത്തോളം കാലം ദോഷങ്ങളിലൊന്നെ
കിം മായുന്നതായാല്‍ അത്രത്തോളം ആ ജീലിതം ലോകരംഗത്തി
ല്‍ പ്രകാശം കുറഞ്ഞിരിക്കും. തീരെ ക്രോധഷിനനായ ഒരുവനെ
സോമം ആനക്കാരന്‍ ആനയുടെ തലയിലെന്ന പേലെ, അ
൯൪൨ തല്ില്‍ ഇതരന്മാര്‍ ചയിട്ടികയവന്നു. അതുകൊണ്ടിം ഗു
ണമാ ദേോോമോ ആയ തു ചിത്ത്ൃത്തിയെയും നഗിച്ലിക്കചാനാ
നം ശ്രമിക്കേണ്ടത്‌. അലയെ പതുക്കെ പതുകെ നാം കീഴട
ക്കണം, ജിപിലവികാരാകമായ മനസ്സിനെ നമ്മുടെ ആശിച്ച
്അിലീഴിലാക്ഷണം, ഇുപ്പോഴേട്ടെ മനസ്സി, അതായതിം, കമ
ക്രോധാടി ചിതതേധികാരങ്ങാക്്‌ നാം കീ ിരികഷയാണ്ട. ' അവ
യൊക്കെ മമുടെ മരീഡിതത്തില്‍ സ്വര്്രമായി പ്രവ്ിലചുന്നു.
അവയുടെ കമമപാലത്മാം നാം ടിമകര്‍ംടകകപ്പം അമിചചു
കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ജീഷിതത്തിന്റെറ നശ്വരതയെയു സുഖും
ഭൂടെ നിസ്സാഭതേയേയും പാടി നിന്തട ചിന്ദികഷയും, പൃത്തിധിശേ
ഞ്ജാം മനസ്സിനെ കോടിച്ിച്്‌' നമ്മെ എടാലട്തില്‍ തള്ളി പി
ണ ഭീതിയെ അപ്പപ്പം സകാ കണ്ടഠികയുടയ ആ ചിത്ത
പൃത്തികര്‍ംകളള കാണേകാഷ്ചുത്ങളെ ക്ഴമയോടെ പരിശോഗിക്ഷയും
ചെയ്തുരകാണിികകുനനതായാല്‍ മറസ്സിനെ നമക്ക്‌ കീഴെ ടത്തുന്ന
ഭി കരമണ ക്ഷിഭയമാരോും, ആ വിലയിലെത്ടിയാല്‍ സ്വേഷാ

മഹാഭാരതകഥ [1

സരണം മനുസനെ പ്രവടിപ്പികന്നതിനോം വശിപ്പില്യു കളയു
അരിസ്പോം, എന്തിഷം നമുക്ക കഴിയും. അപ്പൊഴത്തെ കമാവാദങ്ങ
മൊന്നുലം അതായതു, സുഖങ്ങളും നമ്മെ തീണ്ടുകയില്ല
(ഇം അപ്പൊ സമാനനഭന്മാരായിരിക്കും. ലെടകികകാുങ്ങളില്‍
സദ്യൂശര്‍തമാരമായിഭിക്ക. ഈട ല്‍കൃഷ്യജീധിതത്തില്‍ എത്തിയ
ഭാണ്ട്‌' മഹാ ഭാരരുത്തിലെ കണ്ണനും ഭീഷ്ടുന്ം,

ക്ണല്‍.

ഭാരതകഥയടടെ പ്രാണനമേന്നു ൃള്ണുന്‍. അട്ദേഫം പ്ര
സ്ഥിതികത്തവായ ജിസണ്ൂിന്‍െറ ആവതാമണട്ര. അലതാ
മമന്നാല്‍ എന്താണ്‌ 4 മേല ഷിത്ത്ത്തിയെ എത്രത്തോളം നി
ഗീ, അത്രത്തോളം അലനില്‍ ഇടശവമോംശം പ്രകാശി
കം. മനസ്സിനെ തീടെ കീഴകകകയും പ്രാപഞ്ചിക ബന്ധത്തില്‍ നി
സി തീരെ മോിക്ഷയും ചെയ്യുന്നവരില്‍ അതിലധികം ഇശവരാം,
പ്രകാശിക്കും. അപ്പോ ജീലാരമായിന് ഖരമാരമാധിനോട്ട
കൂ ്ലെക്യത്തെ അവന്‍ ആഞ്ഞ്‌" അനമജിക്കു അവന്ന്‌ ഐശ
ഭൂസിമമിചണ്ടാകയും ചെയ്തും; ഇ്ങിനെയുള്ളവന്‍ സാമസ്തരമന്ഷ്യ
ഭില്‍ നിന്ന്‌ എത്രയോ പ! തയി അതിനാല്‍ അചനെ ഇട
്വരാഖതമന് ജനങ്ങ പൂികന്നു. ഇത്തി യൊരു മഹാ
മാലകന്നു കൃഷ്ണന്‍. പ്രപ്പഞ്ചമൊക്കെയും മി.ഞ്യയാണെന്നും ടൈ
വം സലശക്ത നം സ്പവ്യാപിയുമാണെന്നം അതി താന്‍ തന്നെ
യാണെന്നും അദ്ദേഹത്തിന്‌ തനമലപ്പെടിടികകന്നു. എന്നിട്ടും, അ
ദേഹം സാമാസ്പജനങളേടെ ഗുണത്തിനായി പ്രപഞ്ചത്തില്‍ തന്നെ
സ്ഥിഴിചെയ്തു കമാ ചെയ്തുകൊണ്ടു ജീവിക്കുന്നു. വ്യാസന്‍ തുടക്ക
(ര മദാഷിചന്മാര്‍ ചടി പ്രാ്ികാത്തേ അവസ്ഥയാണിളി. മന്ന
സ്ര എതരപമുടെ താ, നിക്കിയും, രേ ചെരിയ പിടി കിട്ടി
യാല്‍ അതു്‌ മേലോട്ട കിച്ചു ചാടം, കാമഴക്രാധാഭി ചിത്തപൃത്തി
കരം അവകാശമില്ലാത്ത വിജനങ്ങളയേ വനപ്രദേശങ്ങളി: പ്രേ
മില്ല ഇശവ്യടൈനൈകപനമോരായും ആര തമാനനനയാടായുമിഴിക്കു

[॥ നിരൂപണം

അ ഇ ഭൂഷിവന്മോര്‍ നാട്ടില്‍ പന്നി ലൊകര്യവമോദങ്ങളുടെ തി
(൦ തിക്കെം എല്ല്യമ്വേറാം അവരുടെ മനസ്സിനു ഒട്ടൊട്ട ലുക്ക ത
ദാവണി. കാട്ടിനള്ളില്‍ ത്തന്നെ ഇവരെ മാസ്സ്‌ ചിലപ്പോഴഴകെ
ഞ്ചികാവുണ്ടനമണ്ട്‌. എന്നാല്‍ കൃക്സുന എയിടെയെടിടെ
ഭലകിക ശേശം കൂരക്കൊടെ രിക്കുന്ന അദധിടെയെക്കെ
ജും കൃഷ്ുന്റ്‌. അദ്ദേഹം എത്രയോ വകൂടെ വൃത്രകളന്രങ്ങളോടും
എത്രയോ വമൂമെ ആശ്രിതന്മാരോടം കൂടിയ ഗൃഫസ്ഥനാണ്ട്‌. അതേ
കാലത്തു തന്നെ രിഫം സ്യസംഗച്പടിര്യാഗിയായേ മദഥഷിയുമാ
ട്ടു ദോഗുണ മൃത്തീകിച്ച ഷജത്രിയൊത്തമദമാണ്ട്‌. അം
പ്രരമത്മോയിനെയുംപ്രണയിനിയെയും ര സമയത്തു തൊ ഞര
്ുഷിച്ചാനനിക്കുന്നു. ഫ% എത്രത്തോളം പരമോനാതമായ അവ
സ്ഥയാണത്‌! കയ്തയാന്നയത്ലിയാല്‍ ലകേയ്മിലെ കിഴിടങ്ങളൊ
ന്നൊ്ിയാതെ ആദ്ദേഖാത്തി ഷെ കാല്ംല്‍ ലന്നു യീഴം. എന്നാല്‍ ൭.
(൭ ചെഠിഷ ദേശം പോലും അാദ്ൂഫാത്തിനന ലേണ്ടാ, അദ്ദേഫം എല്ലാ
രടയുിത്രമാണ്ട്‌. എച്പാരടെയും രസനാണ്ട; എല്പരേടെയുയേടു
മാനുഡധമാണ്‌., അദ്ദേഹത്തി കാലന്‍ ലി കസുമധമോഗങ്ങമെ 2
കയും കരി കയി ഞു കിടന്ന്‌. എന്നിട്ട രദ്ദേഥം ഫഷി
ക്ിച്ഛ. ഭസ്സവാങ്ങും ദിന്തേങങളുമയേ ബനചധി ക്ലേശം അ
ഭര രൈലക്കുന്നതായി നാം കാ്ന്നു. നറ്നാല്‍ അം
ശോചിമ്തായി നാം കാണ്ുന്നിച്ലു, ഒരു ഉൃത്തമയ്ഥസ്ഥ്റ
ഭരിലില്‍ എപ്പം കമ്മം ചെയ്തുകൊണ്ടു തന്നിരിക്കുന്നു. അ
ചയുടെ ഫല്ങളൊന്നും അദ്ദേഹത്തിനെ ബാധിക്കില്ലെന്നു
ഇതരയ: പരമോല്‍കൃഷ്ടാവസ്ഥയെ പ്രാപിച്ചു ഇമ്ദേഫം കൂടി ഒരു ക്യ
നേരത്തെ മന്റ്്ിനംല്‍ പഞ്ചികപ്പെട്ട. അഴ്ജുനരക്ഷകകായി
ഭീഷ്മം നേരെ ചക്രമെത്തു കരിച്ചുചാടിയതു നൊക്കുക. ഇ
(രിനെയിരിക്കെ മാറു മുനികടുടെയും സാമ്യത ജനുത്തിനറെും ക.
ശു പ്രാവാഡോോണ്ടാ ദൂരെ നിഗ്രഫികയും ഗിഷ്ടതയെ പടി
ഫികശമാകനനു ൃത്തമ പുരഷല്ഷണമെന്നുലു അതു നിമമേതയോ
4: പാവമാ കൂടാതെയും നി്ലഫികണമെന്നമ്ള തത്തേ

മഫാകാരതേക്ശ ]

ദേശത്തെ ആദ്ദേം സ്വഭീഭിതത്താല്‍ ല്യാഖ്യാിച്ചു. ഗീതയില്‍
പ്രഭിപഷിച്ിടടു്ള തത്ത ളയൊക്കെയും അദ്ദേ, ഇ്ങി*നത
ഒന്നം ഡയ ബ്യനിച്ചിടടണട്‌..

ൃണ്ണുനപ്പോലേ വഞ്ചന ചെയ്തിട്ടു മോദം ലോകത്തില്‍
െജില്ലെന്: പലകും തൊന്നാോ, ആദ്ദേഫത്തിനെറ വഞ്ചനകളളെ
മന്നൊിയമതെ ല്യാസന്‍ ഖെളിലാകീട്ടുള്ളതു കൊണ്ടാണ്ട്‌ അങ്ങി
നെ തോന്നുന്നത്‌. നാമോരോത്തന്ും നിമിഷപ്പരി ചെയ്തുകൊ
ടക്കുന്ന വഞ്ചനകളെ വെരെ പത്തു ലെയ്ുവാന്‍ കുട്റിയുമെകി
(8 അലയുടെ എണ്ണവും വണ്ണും കണ്ടു നം ഭൂമാന്ധമായിപ്പോകം!
എന്നാല്‍, കൃ്ണുനറ വ്ചേനകളാടട്ടം ബേഹുജനഗുണത്തിനായി
പ്രവത്ികന്നേ രോഠാക്്‌ ഒഴിച്ചുകടാത്തലയാണ്ട്‌. അദ്ദേഹം പല
(അടയും കുലത്തെ ചരിയാല്‍ നകിപ്ലിച്ചതിം സ്വാ്ധതയാല്‍ പ്പെ
തെനാലാതെയുട ഭൂടിപക്ഷഗുണത്തിന്നായിട്ടുമണൈങകിലും, ആല
ഞ്ചനകം പോലും പാലിക്കാതെ പോയിട്ടില്ല. അദദ്ൃഫത്തിൽന്‍ര
ഭീപാധസാനാ ഏറെ മോശമായ നിലയിലാണ്‌. തെറ കലം ആ
കുപ്പാടെ നമച്ചൂപോയി, തെറ ദേഫമെം, നിസ്സാമനും നീചന്മ
കായ ഒരുചനന്‍െറ ആമ്പറവുനശിക്കേണ്ടതായും ലന്നു ഇതുകൊണ്ട്‌.
അദ്ൂഹത്തില്‍ ശോകമൊട്ടം ഉണ്ദൊയിടടി്പാ, എങ്കിലും എതു ദഷ്ലമ്മ
മയ ആടിലായാലും, പാടികാതിരികയില്ലാ എന്ന്‌! ലൊകം അിഷു,
കയിട്ടു. ആ മഷാപുതഷനര ജീവായമാ ഇപ്പോ തിച്പിക
കല്ലസമാധിഷില്‍ ലയിച്ചിടിപ്പാണ്ട്‌. ലോകത്തില്‍ ദഷ്യുത ലദിക്ക
സ്പൊഴൈക്കെയും താന്‍ വന്നെത്തിക്കൊള്ളാമെന്ന്‌ അദ്ദേഹം നമ്മെ

അശ്വസിപ്പിചചിടടടി.
രിഷയന്‍.

ടി മിഷ്യന്‍ അടക്കല്‍ ചെല്ലുക. ആബോ എന്ന ഭാജച്പു

ഭ്രിയെ നിഴ്്ുതിയക്കിയതിമന്‍റ ഫലമായിട്ടൊ എന്ന്‌? തൊന്നുമ്മ

ഇം അദദൂഫം ഇതാ നിക്ലതിയായി ശരശയ്യയില്‍ കിടക്കനം. അം

ബയുട്ടെ ചോനാശത്തിനട്‌ താന്‍ കാരണമായതു പോമെം തന്റെ൪
[2

1] രിദ

ഭാഹനാശത്മിയ ചമ്മം കാരണമായി. ലീരപുയഷോചിതമായേ
രശേയ്യയില്‍ അദ്ദേ ആരമാനസ്മത്തോടെയാണ്ട്‌ കിഭന്നേതെ
കളിച്ചും ഇതരന്മാക്‌? അങ്ങനെയല്ലാ തോന്നുക. അംബയുടെ കാ
ഭൃത്തില്‍ അദ്ദേഫം ദോഷചിന്ത കൂടാതെയാണ്ട്‌ പ്രലത്ടിച്ചുതെരി
ലും ഇതമന്മാകിഴ്‌ അങ്ങിനെയ്ലല്ലൊ തോന്നിയത്‌. ദോഷമാണെ
അ മാവളളവക്? തോന്നത്തകം പ്രവൃത്തി താ 4 ചെയ്ത. ്ഖമാണെ
സ്‌ മറവു തോന്നത്തക്ക ഭവം തനമിക്കണ്ടായി. ബഹു
നഗുണരിനായി തിക്ക്‌ ദുഖകമോയി പരാലുന്ന കൃത്യങ്ങളില്‍
കൂടെ പ്രേശിക്കുവാന്‍ ധൈയ്യുപ്പെടേണ്ടത്‌ പുതുഷധമാമാണം
ഒര ധമ്മത്തെ നിച്ചഷിച്ചു കാണിക്കുകയാണ്‌ ൃണ്ണുനു മീഷ്യനും ചെ
യത്‌. ടോഷമൊന്നും ചെയ്യാമത ജീധികകാന്‍ കഴികയില്ല ൭
ദോഷങ്ങാം സ്വാരച്തയെന്നിയെ പരഗുണത്തിനായിട്ടാണ്ട്‌ ചെ
ഭൂന്നതെങ്കില്‍ മലകുടെ ഫലങ്ങളെ സമാധാനത്തോടെ നി
കാനും,

ചിത്തപ്ത്തിയെ നിരോഗിച്ച്‌, ലോകഷേസ്യം ട്ടാറിയാതെ
പ്രത്യമാനഭവമാകി, നിഷ്ാമഭാലത്തിടടയിക്കെന്ന ഗംഭീഭാശയ
നാണ്‌ മിഷ്യന്‍. ലേത്തില്‍ പെമഷത്തെ അദദിഫം അധികം
ിലവെല്ചിരികന്നു. ഇന്രിയലശഗമല്ലാരതെയും മമതയില്ലാതെയര
ക പരിശുദ്ധമായ പെൌടരുഷത്തി സ്വാധീനമാലാതെ ലേംകത്തി
ല്‍ ഒന്നും തനൊെയിപ്ലെന്നാണ്ട! അദ്ദേഫത്തിനെറ സിദ്ധാന്തം. ദൈ
രം പോലും ആആ പെരയഷത്തില്‍ അടത്തിയിടിക്കുനു. താന്‍ പരമോ
മാില്‍നിന്ട' പേട്ടട്ട്ളവന്്ലാഷയാന്‍ം തെര ബിലയെ അദി
ജട? അതിനെ സവോല്‍കൃഷ്ടമാകകവാന്‍ ത്രമിക്ഷയല്ലാതെ ദൈവം
എന്തൊന്നിണെ ലേദേ തിരിക്തടുനോകേണ്ടരില്ലേന്നാണട്‌ അദ
തിറ അഭിപ്രായം. ഗുണമത്ത അദ്ദേഹം ആദഭിന്നേണ്ടെന്ന്‌.
ക്ക തോന്നാമെങ്കിലും ഗുണത്തെയും ദേ.ഷത്തെയും മേദപലൈ
അദ്ദേ തള്ളി നിത്മിയിടിക്കയാണ്ട്‌. ലോകത്തില്‍ സാമോയി
മ ദത്തിന്‌ ഒന്നം തന്നെയിച്ല; സുദധശ്ധങ്ങള; അദ
ലത്തെ സ്തൂശികനിച്ല പാണ്ഡവധാ്ലൊക്ക്‌ മോര്‍ തമ്മില്‍ ൭

മഹാഭാരതകഥ നി

കോട കൂട ൂ്ികലഷുഡളൊക്ഷെയും അരദീഫം കുക ഷൂട
തെയിരികകുന്നതേഷളളും ൃണ്ണനിലാവട്ടം സ്യം തനദേരതെന്നുറു
സദവും താന്‍തന്നെ എന്നുമുള്ള ഭാവമാണു. എന്നാല്‍ ഭീഷ്ടൂനി
ലോയ സ്യത്തെയും ഉപപോിച്ചു്‌ ഒന്നും തനിക്ക്‌ വേണ്ടാ എന്ന ഓ
മാണു്‌. ജനുസമോസ്തം പററിതൊടിഡ്പകേതെന്നു കരുതിയ
അകലേണ്ടി അദ്ദേഫം കമ്മം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്യാണ്ടി. അല്ലു
(൫൯൪ സുഖ്വത്തിനുെണ്ടിം അരദ്ദേഫം ഭാമ്പത്യപ്ൃത്തിയെയും തക്ക
സ്യായമായി ഉണ്ടായിയന്നെ രാഭ്യവകാശമത്തെയം യെേനങ്തില്‍
ന്നെ ധീരതയോടെ മപേക്കിച്ചു. പോാട്ടത്തില്‍ പൊരഷത്താ
( പരശുരാമനെക്കൂടെയും പ്പരം തിടിപ്പിച്ചു. ഭാജാകകന്മാടെയൊ
കെയും ആദ്ദേഹം കിടുകിടെ ദിസ്സ്ിച്ചു. അതെല്ലാം കിമഞട്്‌ ബു
നാമം സ്വസ്ഥനായി ഭിശ്രമിച്ചിത്ന. ിരാടേത്തും കരുക്ഷേ
തൂത്തിലും ലെല്ചു്ടയേ ദുദങ്ങളില്‍ം ചോവരിന്നു റ ആകും പേ
താണെന്ന്‌ ലോകത്തെ പഠിപ്പിക്കാന്‍ ലേണ്ടി മാത്രം ചിലതു
കാട്ടികടടയെനനല്ലാതെം അദ്ദേത്തില്‍ പൂള്ിമായളള പെൌയേഷ
ത്ത അലിടെയൊന്നും ശഭിയായിപ്രയോഗിച്ചുില്. 894. പോടി
കൂലത്ഭിയ തന്‍െറ ദോഷത്തെ അലക്ായേട സമ്ഭാവത്താല്‍ സന്ധാ
ച്ചി ഞാനമ്തെ സജജന്ിനാും വിട്ടുകൊടുത്തു ആ മാമാ
ബരഷത്തില്‍ ലയിച്ചു.

കൂതരഷിയന്‍.

പുരഷകേസ്ിയായേ ഭീ്ചൂറ ഗലീമോശയത്തില്‍ ജന്നി
കിട്ടു ഭാലും വൂഷേത്തേമനായ കൃഷ്ണന്‍ കമ്മഗരിും ഇന്ന
ജിലയിലാണെന്ന്‌' വൃതമഷീടന്‍ അിയതെയിരനിട്ടി്ല. അ
(ടെ ഈ പ്രിൂലഗതി തന്‍െറ കല്തോടെടുക്ള നാശത്തി്‌ ഫോ
തുവകേമെന് അദ്ദേഫം യേല്പടാതയുമിയ നില്ല എന്നാല്‍ം
ഇട അരിലും യും അദ്ദേഹത്തിൽ മനസ്സില്‍ ഇട്ിടെ മിന്നി
ഭിന്നിക്ഷൊണ്ിരുന്നതല്ലംതെ സ്ഥിമോ്യം ഉമമായും ലരിജുകയു
്ഓായിച്ല, മകളുടെ കൊട്ടിനൊല്പം താളം ചവു്റിക;

നിന്നാ

കം തനി പോണം

൫ കരണ നമകരത്തേ കം തടപ്പോകമമന്ന്‌ അദ്ദേഫത്തോ$ ലി
8൭൯ ഭാപ്പുകലെ യച്ച ംതിക്കൊണ്ടിയനിട്ടം ഫലമൊന്നുമ
്ജാജിപ്ല; ആത്രമാത്രം കലശലായ ലാത്സേ്ം മകളുടെ പേരില്‍
(തമായി നണട. ആദ്ിഫത്ിനെറ എതു ദഡഷിശ്വയലും അടി
യോടേ ഇൂകിമാിുന്നതിന്‌ മുട്ോധന എങ്താനുമൊന്ന്‌! അന്‌
(ജിഷാന്‍ മതി. യൂതഷ്ിടന്‍ ഒരു ദുഷ്നോ മൂഡനോ ലല്ല, സ
നമ്മെയും സമാചരത്തെയും സമൂപദദേശത്തയും ആിയുധാരി
(ജഃ ആദഭികകന്നതിന അദ്ദേഫത്തിറ ശരിയുണ്ട്‌. ദുര
(ളം 20൨. മാസ്ത്ന്മായാടെയും മപപദേശങ്ങളെ അം ശൂരദ്ധയോടെ
ത്രദിക്യും സമിഭോഖത്തോടെ മാനിയും ചെയ്ു്നുണ്ടു. എടം
അലല താജികാജികമ യ. മഗ്മേജശത്തെ ഭൂിപ്പിക്കുന്നതിനല്ലാതെം
സ്ഥിമോയി നിലനിച്ുന്നതിഷി മക്്റില്‍ അതിരള്ള വാത്സജ്യം
മകം മനസ്സില്‍ ഇടമിപ്ലാതെയയി. മകം എന്തൊസ" ആ
ചശ്യപ്പെട്ടലും എന്തോന്ന്‌ പ്രവരടിച്ചലും അതിനെ തടക്കുനരി
(6 ആഅിട്ഫത്ടിന* കുിഞ്ില്ലു്നല്ലാ, ത്രൊക്കെയും അദ
ആനു" കെടതുകകരമായിഭിക്കയും ചെയ്തു. കഷ്ടം! മൊല്ല ഗുണ
പും ആദദഫത്തിലുണ്ട്‌. സന്താനലാത്സ്യരും ഒതു ഗുണ ശേഷം
(തനനെ. എന്നല്‍ തന്നെത്താന്‍ മറനധലോകകതതകഷണ്ണണം ആവാ
ല്യം അമിതമായി വഭൂറ്റിയന്നു എന്നൊരു ദോഷം മാത്രമെ അ
ജിലു. ആ ദോഷം എന്തുമാത്രം ഘോരമായ മൃശ്ധത്തെയാ
ഒ" അദ്ദേഹത്തില്‍ കടിയയോിയതു' ! അഫോ അതു പിചാമിക്കാ
രചയ്യും

പുത്രപപടത്രന്മാര്‍ ഭസാിയാതെ ചത്തു മണ്ടി
ട്രി. അശികാരശക്തിഷം അകാകോോലവും ഇടകലന്കൈ
ടം ഇടിപെട്ടുപപണ്ണ്ണമ്ള ദുജ്യോധനഐറ ആ ആജമാധ്വനി ധര
താഷേ ര സ്തൂരണയില്‍ നിന്ന ചോലും ഏര മൂടപ്പെട്ട ചോ
ഭരിരികന്നു. മ്മുടെ വീവോകോലാഫലം രഭിടത്തും അദ്ദേഹം ഇ
ല്ലോരം കോംകള്ില്ല. ബസ്ധുിത്രാടികളുടെ പരവും അപ്പോഴത്തെ
സന്ത്ാഷഭാലമുമെല്ലാം അദ്ദേഡത്തിന്‌* പഴമകഥകളായി ത്തനം

ഹാ ഭംരതകഥ 9.

ഭീഷ്ടു്ടോണോദികളുടെ ആ ശാസ്്രീയ ലാദഘോഷട ഒന്നുകൂടി കേട്ടാ
തനിക്നാതി അരമന ഇനി എന്നന്നുകഴികയി പല്ലു
ജി. നാലുകെട്ടിലെ ആട്ടും പാട്ടും കളകളസാലുമൊടകം ടുക,
ഭയനേഷത്തും തിരക്ഷൊഴ്റിയാതെയും ഫാഫധധ്വനിയൊതുങ്ങാരെയും
ഇരു ണികന്ന ആ കൊട്ടം ഇപ്പൊ നിഴലും ഭയ്യ
ശൂ ഭൂമിപോലെയാണ്‌' ലൃത ഷോ ഷ്‌ തോന്നുന്നതു". പിട
മര ഇപ്പഴത്തെ സ്വ്യലാക്കുകളെല്ലാം അാഭ്ലേഷത്തിനു' മമ്മ
ഭമകങ്ങളയിട്ടാണ്ടരിയ്നതു*. ്നിന്ഗകരടില്ലാതൊടടിമും ല്ല
അധിപതികളായിം പൂസ സുദ്ധത്തോടെ വാണിന്ന തന്‍െറ മക്കാം
ുപ്പോഠം വെവ്ധാണ്്ണില്‍കിടന്നു ചീയുന്നലെന്നുലയ വര്‍കഴ്ഷരാക്ക
കറുക്കും ഒഷ്ഷണസാധനങ്ങളായി തീവ കേക
ന്ദ മകിവാന൦.. ആരെതിനെയെല്ലം സമാശപസിപ്ലിച്ചു ധും
ൂതഭോഷ്ടന കുഴിപുമോ? പര്രഷ്ടമാര്‍ അമിതമായി മാ
ടിച്ചു കിടന്ന പിലാലിക്ുന്നതുല കൊച്ചിടാങ്ങാം അപരവയടെ
അച്ഛനെ കാണോതെ മിഴിച്ചു ജി്ിച്ചു കഷ്യേന്നതും അദ്ദേഹം കേഴ
കൊണ്ടിരികകന്നതെങ്ങിന്റെ ചന്ി അ്മുതള്യുനനതു പോലെ ഉ
ട്ലിടെ ശതരകളുടെ യിജയഘം മുഴ ന്നതുമണ്ട്‌. എല്ലാം
കൊണ്ടും ഭന്തേഠും ദൂസ്സുഘലുമായ സന്താലത്തില്‍ ട്ട്‌ അദ്ദേ
വെന്തുനീവുന്ന. ഇനിയൊരു ഗരി എങ്ങും കാണാതെയുമായി. മക്ഷ.
ക്കയും ഏസെ്നേകഷമായി പി ടിഞ്ഞുപപൊയി. സവസുഖോ
ഗരളം അതേ പോകില്‍ത്തന്നെ ചോയി. ഒരു മകടവാജിലും,ം
ാദോസദഖമെങ്ിലും ഇങങതങ്കി നിന്നലെങ്കില്‍ ആശ.സിക്ഷ:മാ
ഭരിമന്നുലെന്ന്‌ ബദ്ദേത്തിയ* ഇടപ്പോം തോന്നുന്നണ്ടാവാം, എനു
ചെയ്യും! താന്‍ ര്നെയപ്ലേ ഈ നാശത്തെ വിച്ചു : മകുടി
ബ്ല്മും തിപ്പരയധികളായ ലാണ്ഡവമ രിള്‍ ദവേഷും പ്പം
അദ്രഥമടില്‍ ലളനകൊണ്ടിരന്നു ാണ്ഡവമാര്‍ കല
ശികംണൈ എന്നി! അം നാ്ഭകൊണടിികയം ചെയ്തു പ
൪ ഏങ്ങിനെയാലെണമമന്തി താന്‍ കരുതുകയും പ്ര ധിക്കടും
ചെയ്തോ, അങിനെ താന്‍ ആലിന്നു ഇ

്‌ ടല ിപണഃ

ട്ട തന്‍െര ഈ സങ്കടങ്ങളെ ൭൪൨ വ്വരോടും എണ്ണിയെണ്ണി്പാം
ിഷകിിലം കഴ ആശി മന് ഖെ ജം
,തമിച്ലാതെയാണിരപ്പ്‌. മക്കളടെ്ചാഷ സന്മാഴ്ുത്തില്‍ കൂടിയ
ല്ലെന്നും അപമാനിച്ചു തന്നെ പോയിക്കൊണ്്‌ മ ന്നാല്‍ മക്കം
ന്ധിച്ച ലിചത്ടില്‍ ചെന്നു ലീഴിമെന്നും അന്ന്‌, തന്നോ ഭൂഷിക.
കടിയും മപോശിച്ചിരന്നു. അദ്ദേഹം അരിനെ ധഭിചെ്ചുപെ
കിലും അക്കിനെ പ്രവധത്മികയുണ്ടായിച്ലും മക്ഷളൊക്കയും തി്തി
തന്ന്‌! തമ്മില്‍ിത്തമില്‍ കഷ്ടിച്ചു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ
ശാസന പാഞ്ചാജിയെ സഭയില്‍ പിടിച്ചിഴച്ചുകൊണ്ടു വന്നു അ
പരമാനിക്കുനനതു കണ്ട്‌! ഒന്നിനും ആവാതെ തലതാ്ി നിന്നിരന്നെ
ആ പാണ്ഡവന്മാര്‍ ഇപ്പൊ ൫൫൯൪ മകളുടെ നാശത്തെപ്പാിം
തന്നെ ആശാജിപ്പിക്കാന്‍ ന്നു നിച്്യമ്പൊ ആ പ്ൃമോഷ്ഐറ മന
സ കൈപ്പാടെയോ? പെടടിച്ചിന്നു, ഫാം അന്നത്തെ കഥ
ഭാകം ലയ്ു. മകമ്ടെ ഘോഷയാത്രകമൂടട ത്സവാഘോഷങ്ങളുക
രിോഭധിശേഷങ്ങളും ഭ്ി്ങിട്ട്‌ രേ നെവയമില്ലിയസരിനാ
(൫ തനിക്കു ശ്രവണ സുഖധാമാംഘണ്ണണം പ്പോഴും ലാഷ്ധാപപം മുഴ
ിക്കൊണ്ടേയിയന്നു. മകളുടെ പ്രഭാവങ്ങളെപ്പിയും തന്‍
(്ൂലൈഭവഅ്പ്പാടിഷും പുകട്ടിക്കൊണിിക്കുന്ന ജസ്ധൂമിരരഥി
(കം ചിലരല്ലെങ്കില്‍ മറവചിലമെന്ന നിലയില്‍ ഒരു നേരും ദി
തിട്ട. മകളില്‍ നാവംനവങ്ങളായി കഭിച്ചുകാണു സവീഭമല
രിശേങങളളപ്പടി പ്രണയിനിയായ ഗാസ്ധരിലിക്‌ം തന്നെ
അടിക്കുന്നതിന്‌ എന്തിലും പരരൂതായിയൊന്ന ഇല്ലാ
തെയുള്ള നേരമുന്ടായിട്ടില്ല. അലിടെയുള്ള
കോലാാലും തനികള്ള കതുഫലധും അന്ന്‌? അങ്ങിനൊയെല്ലാമാ
യിരുന്ന ഇപ്പോഴോ എങ്ങുംയേംകരമായ ജിഴണു്ലുത. കൃഷ്ണനട
(കുഴ ആവ ഭൂതങ്ങാം തന്നെ ചുറിദിച്ുന്നു. വരുടെ ലാക്കുകം,
തന മന്റ്്റിനെ ആത്ഞു തൂപ്പൊടികകന്ു. മരം തനിക്കു സ
ഫായമിപ്ല. ഇരനിലയക്്‌ രേന്തവും കാണുന്ിച്. അംോ, ഇതൊ
(൭ ഭയകര സ്വയമോ അലം അല്ല: യൃതഭാഷ്! സ്വപ്പമല്ല

മഹാഭാരതകഥ നി

ഇതീം അതു ചെയ്യ കമ്മങ്ങളുടെ ശരിയായ ഫാലങ്ങളുത്രെ; അ
ച അദമടിച്ചു തന്നെ തീരണം. അങ്ങയുടെ ഫലയേക്ടില്‍ ധി
ഷപ്ര്ജത്തെ നൂട്ടവളത്തി. അതിം വളന്നര പി അതി
നെ മക്കളോടു ്ിച്ിരനനു കന്‌ അത്ള്‌ മന്ന്‌ ജനിച്ചു. പി
ന്നും ആ വിഷപ്പഷ്ഷം അതിനു സ്വാഭാഡികമാുള്ള ധിഷഡാലങ്ങ
ളെ മരിയ തുടങി. അതെല്ലാം അങ്ങെയ മകഷാക്ും അനി
(കാതെ കഴികയില്ലെ നായി. മക്ഷളൊക്ഷെയും കൂട്ടത്തോടെ നശി
ച; ജ്ിനെകെയ് മോതു തനായ ബാ ഇപ്പ്‌ ഐളിന്ഞു
പൊഴി കൊണ്ടിരിക്കാറായി. ഇനിം ങു ചെയ്ത്പായ പാ
പ്രങ്ങളെ സപിച്ച്‌ം മൈത്ത ക്മായചേനും ചെയ്കൊണ്ട്‌ ഇട
വഭധ്യാനൈക നോയി കാട്ടില്‍ ചെന്നിടികം തന്നേ നല്ലു. കെ
ടൂമത്തില്‍ ത്നയിടിക്കുനനതായാല്‍ ഏതു ഭാഗത്തും തു നേര
ത്തും മകളെ സംസിച്ച്‌ കലിരുപ്പോയ മോമോ കാഴ്്്ങാം
അങ്ക മകലാന്‍ ഗടയാകയും അ മയസ്ിനെ ഭഫിപ്പിച്ചുകൊ
ജിക്കെയുകെയ്തു

താ ഒടടക അത്തിനെതുമന്നു ചെയ്തു. അദ്ദത്തിഷര
അന്തയജീഷിരുലുംമണവും കാട്ടില്‍ െച്ചായിരന്നു. സറതനാലത്സേ
ല്യം വേണ്ടതില്‍ കഷവിയുകയാലുണ്ായ ധിചപത്തുകാം നോക്കുക, മ
നക സമ ഗുണങ്റ്ണ്ടായിരുണിട്ടം ഇ മമമ മോഷം, ത
ണ്ണയും തനെ കൂട്ടുകാരെയും ആകല്ലടെ നഥിപ്പിച്ചു. തിലേധി
ഈാശകരേണമായ ഈ ദോഷത്തിനു ഷുടടയും അട്ദേഫത്തെ നീയ
ചരെനാക്കുലാന്‍ ശകരിഷണ്ടായിറില്ലെന് കണേയ്വേ:0ം അദ്ദേ
.ആിലുണ്ടായിയന്നു മററു ഗുണങ്ങളുടെ എണ്ണും ലഗ്്ുലും എന്തുമാ
രൂമാജിടിക്കണം. ശൂരഷേൻഐറ പേടിക്ക്‌ നദകമ്പയല്ലാ
തെ ത്ര അധിക ചെയു തോന്നുന്നുണ്ടോ! കഷ്ട] ഒരേ മേ മോം
ഷി ഗുണ തില കഷിക്തു എന്ന തേ ദോഷം! അതില്‍ നിന്നു മ
രൊന്തെല്ലാം ദോഷങ്ങാം പൊട്ടിച്പ്പെട്ട! എണ്ണിയാലൊടങ്ാത്ത
ആപത്തും അതു തത്തികൂടടകയും ചെയ്തു

[വി ഭര നിന്രപണം

റൂപദന്‍.

(ൂതരാഷീടനെപ്പൊലെ തൊ പാഞ്ചോലരാളാലായ റ്റപ
അം പയത്രനാശോ അന്മഭവമായിട്ട്ടിം ഒരുവന്ന്‌ നൂണ്ണറയും പോ
(്രിയെയിലും മറന്ന്‌ ഒന്നുള്ളത്തേ പോഷുജളുലെരിലും 9/ഖം ഇത
ഭൂകം ഒരേപോലെ തമന്ന, സൃതമാഷി ടനാവട്ടെ പൂത്രവിഫെദ്യ
യാല്‍ വെന്തുതകികൊൊണ്ടിരികകുന്നു. പാഞ്ചാലനോം ഏര കൃതാ
തയോ എരെ സമാധാനത്തോടും കൂടിയാണിരിക്കന്നതി. ധ്യ
തരാഷിഭനനിപ്പാലെ പതര൯ ചമ ഞെളിഞ്ഞിരുന്നു കേണ
മെന്ന ആഗ്രഫമച്ലോ റ്റപന് മണ്മായിര നത്‌ം തെറ ശര്വാ
യ ദ്രോണാചായ്യുനെ ലധിദക്കണമെന്ട്‌ തിക്ള്ള മദ്ദേ്ൃത്സാ
യിപ്പപ്പാന്‍ തക്കവണ്ണം അദ്ദേഥം മകനെ യോഗ്വനാകി കൊണ്ടു
പന്നു യൂ രാഷ്‌ നൊപ്പോലേതന്നെ റവും സ്വരുന്ത്രനായ ൭,
൫ മമോഭാാര്ു' തന്നെയെ ബിയസിട്ട തന്‍റ മകെ സുഖം
ഗമ പ്പിച്ച്‌ ഫമന്തെണയികാത്െയല്ലാലത്തിയതി.
എന്തെങ്കിലുമൊരു മഹാ കമ്മ ചെയ്യാതെയുള്ള ജീവിതം തുല്ലുമാ
ണെന്ന്‌ മകുനൊപിപ്പിക്കയും,, ്േശ്ങിളെ ഗീലിപ്പിച്ച്‌ മനസ്സില്‍
കൂണണമ്കൂയെയും മല്ലി നെയും ൂത്കയും ചെയ്തുകൊണ്ട്‌ ജിിത
ജില്‍ വിജയം നേണ്ടതെങ്ങിനെയെന്ന്‌ മകെ ജല്ലണ്്ണംബോ
ശിപ്പിചച; ധീമോദാക്തനായിത്തിനറ ഒര പുരരന്‍ ഡ്കൂര്ങളായ
കമാശ്ങളില്‍ പോലും പ്രശിച്ച്‌ ിജയം നേടുലന്‍ സമരനാക
ക അല്ലന്‍ മദ്യത്തെ ജല്ലണ്ണം ഗിച്ച്‌ അതിനെ സാ
ിപ്പികോ: യ്‌ തന്‍െറ ധമ്മമാണെസ്സ്‌ ധരിക്ഷയം ചെയ്തു. ആ
കരത്തമ പുത്രനായ ൃഷ്ൂല്മ്ുന്‍ ഭാതേജമോത്ങില്‍ തുടക്കം മുതല്‍ ടേ
കം ഖര സദധസൈഡ്റരാധിപ്പനായിരുന്നു കൊണ്ട്‌: ഉത്സാഥത്തോ
ടെ പൊടതുഃ അപ്പു ആഗ്രഫത്തെ നിഖതിപ്പിക്കയം ചെണ്ട
അത്രമാതരമെ ബൃഷ്യല്റ്റന്‍ തദ ജീദിതംകൊണ്ടു ഒരല്ൃപ്പോടി
ടൂ രീൂന്‍ം ണം ശദ്യന്‍ം കന്‍ എന്നി മദായമാദീം
അര്‍മോടൊപ്പം സദ്യ ിപത്ചും വരിച്ച്‌ പോമംഭി വിജയം
നേടുകയും അച്ഛനെ മദ്യത്തെ സാധിപ്പിച്ച്‌ ദൃ്ിപ്പെടത്തും.

കഹാ ി

ഘം ചെയ്യ ജിന്നെ ആ മാശേന്‍ വിസ്ഡം പ്രിധിലു; റൂ
മെ ത്ന ചേ കുനിച്ച മി മ
കളി്പാടമെന്ന നി്ില്ലോ കടന ൯ ഗണിച്ിടള്ത്‌.
ത്തുക ഇരി ര ചി
അദ്ദേ മകനെ വളത്ടിയതി. മക ഗം വ്ര ജീധിതം യശ
ബ്ൂമോയ നിലയില്‍ ഉയളികയംം തപ? ത്തെ സാധിളി
(യും ചെയ്ിന്‍ യോഗ്യനാധേണമെന്ന്‌ ഒ ഗരിച്ച? രിം
കന മത്തികൊണ്ടു വന്ന; ര ഒരഗ്രഫം വമായി; ഞ
കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഥം ധസ്റ്നായി. മണം യ: മമ്ത
യൊ ആഗ്രഹ പൂള്മാകാതിരിക്ഷമ്ചൊേ ദോഷ്യയര്‍ മണേതെമ
പടി യേല്പെടുകയും പവി കെയ.

ഇലയിലെ സു്ധഭോഗംീലം.

ഭ്മന്തേോസന എലന്നൊസ്‌ എപ്ാ ജീലിഷിലും അന്ത്ലി
മോയികെണ്ടെന്നുര.' ശരി തന്നെ ആട്ടെ. ആ ലാസ്യ
പ്പോലും വർത്മന്നരിണോ കായ്കുന്നരിന്നോ തീരെ ഇല്പാതയാക്ക
അതിനോ ഇ ജന്മത്തിലെ കമം, ശില. ഒ ജന്ന
അവോസനു ഇ ജനത്തിലെ കമ്മര്‍" പ്രേകേമായിടികകമെന്ന്‌
തു ശഭി തന്നെയാവട്ടെ. പൊതുവെയുള്ള അനുഭവങ്ങളെ നോകി
ഗൂണദഷേഗതിയെ അദികം തന്നെ ഒ ഥത്തിലേക്ക നിക.
(ഇ കമ്മങ്ങളില്‍ നിന്ന്‌ ജിന്മാറി സമിപഥത്തിഘക്ക്‌ രിപ:
കണ്‌ മനസ്ണൂരടെ ധാമാമാണ്‌. ഇങിനെ രേധന്‍ സന
ബോധത്തോടെ ലത്തിക്ുമ്പോട ജ്ന്തഖൊസനായിലെ ഷാ
(൦ ഞാ_അച മപയോഗക്തു്ത്മായി കിട്കുകയാല്‍._. തീരെ ന
.രികകയുട ഗുണഭാഗങാം-.പേയെ നിന്തേടെ എടത്തുപയോ
ശീകന്നതിനാല്‍_ ൃയ്യാധികം ബത്തയും യ്ക, ഈ
പുദ്യലാസേന എന്നാലെന്താണ്‌₹ ഒര ചക്രത്തെ ഒന്നു ണ്ടു തവ.
ഞ വട്ടം ചരിച്ചാല്‍ ഭിന്നം കുറെ നേരമാ കൂടി അള്‌ ചു
ികൊണ്ടിടിക്കം തുപ്പോെം മദാഗ്യനേസ്സി ഏതേതു കമാ

ി [

പാണ

൫5 അശികമായി പടിചയിക്കുന്നപൊയ കമങളിലേക വീണും
ചാക ണിടിക്, ഇതാണ്‌ പൃദ്യകമമലാസന. മേല്ലടി ച
(ത്തെ വീണ്ടും പുരുഖാന്‍ ലിടാതെ പിടിച്ചു നിശ്ജാുന്നതു പോ
ലേ ഇര വാസനായയെയും അടക്കാവുന്നതാണ്‌. ശിശുക്കളുടെ പ്രാരം
6 കാമങ്ങാം അലയുടെ പദ്യവാസനസ്ക്ൊത്തലന്മായിര മെന്നും
അമി നയല്ലൂാ രദഭിതാകകന്മാരുടെ കമ്മങ്ങളെ പകരം ട? ഒര
രിന്മഗ്്മായമികമെന്നു ണ്ടുപോമണട്‌. ്

കാണ ജിതം ആരംികഷസത്‌ എന്നിരന്നല്‍ തമന്നയും ഷേ
ഓഗങ്്ിലേക്കി ചായുന്ന ശീശ്രകടെ ഭാവങ്ങളെ തത്തി ഗുണ
ഗഅട്ിലേക്ക്‌ തിരികോണ്ടതി ി്ൂയുനത്തിനെറ കടമയാണ്‌. അ
ലിേകത്താന്‍ മക്കള ലസ ബികൊടുക്ഷനാ മാതി
താകന്മാരാതും റൂശ്ത്തന്ന്‌ ജരയോവാതെ കഴികയിച്ചു. വാസന
മട നിലയെ ഭൂരുജനങ്ങള 3 കടന്ന രിയുന്നതിനെകാം ലത്ഖ
കാനന്മേത്തില്‍തേമ ജിന്നു വാമാസതായാല്‍ അധികം തൊഴി
ായികാണാം. മൈശലത്ഭില്‍ നതു കമ്മങ്ങളില്‍ പ്രവേശിച്ചു
പ്രടിചയിക്കുന്നുലൊ അതെപ്ലാം ശീലമായി ഇറസ്്രയം ആ ശീലം ഓ
ി്ീയിതക്കില്‍ കലിരിക്കം ചെയ്യും. ഇങ്ങിനെ ശൈശലത്ജി
(ല്‍ നേടിയ ചി ൂപ്പിലങ്ങള കുന്തി പിനീട്‌ ബുദരിമാ
ബാര്‍ ടിയും ഏറെ ക്ലേിക്്നുണ്ടി. മൂഡന്നാരാവട്ടെ ആ മ്ലീല
ഒം ടിപ്പ്‌ തങ്ങളുടെ ഗരി ഏഴ്ങോട്െ സ്ിയാതെ ഒട്ട
കം ഘോമോയ ആപ്പത്തില്‍ ചെന്നു ചാടണം ശീരയും വാസന
ലം മേ ഇനത്തില്‍പ്പെട്ടവ തന്നെ. സ്ലം വലിയ പഭിയ കം
കക്ാംകിടയില്‍ കിടന്ന്‌ നട്ടരിരിടുന്ന നമുക്ക കറ്ികളുതടെ കമ്മ
അം എത്രയും തു്ഛുഅളായിട്റാണ്‌ തോന്നുക. ജാവ നിലയ!
ല്‍ തിന്ന നോകസ്ോ്യേ അവയുടെ വഴിപ്പം ദിന്‍ കഴികയു
കൂ. ലമതിിലുച്ടാതെം കികു അചരുടെ പോക്കില്‍ ത്തനെ
ലിടന്നതായാല്‍ മക്കം അവകാ നമുക രീ്ൂയായും ദുഖ
താഷി വത. മനുഷ്യജീവിതം ഒ്യേഭൂയിഷ്യമായ ഒന്നാണ്‌. ലേ
രാ അഭീണം രിരി സവ മാറ്രമെ ലിജയമണ്ടാകടെ

സനാനസേണേ

ഫോചാരതകഥ നി

ജു. ശൈവത്തില്‍ത്തന്നെ ചില ചെറിയ മ്ലോങ്ങളെ സാദി
പ്ലാനാണ്‌ കട്ടികമെ ശീഴിപ്പികംണെത്‌. ഭാത ീലി
ത്തില്‍ പ്രദലശികകബാര്‍ം ഘ്േശങ്ങളം മടകോടെ കൂട്ിമടനന രില്‍
പ്പ്‌ ലീ പോകാതെ മു്ചു നി്ണമില്‍ മനദ്യിര്‍ കെ
പ്രത്തില്‍ത്തന്നെ ഒ്ലശങ്ങമുടെ സ്വാ അദ്മയിച്ചിട്ടണ്ടായികികെ
ണം. കുട്ടികാലം മുല്ല, സഖ്ധഭോഗങ്ങാം അന്ഃലിച്ചു കൊണ്ട്‌
അതില്‍ത്തന്നെ ലയിച്ചു ഭ്റവേരാമം ജീഡിരുത്തില്‍ പിഭയിയായി
ത്തീനിട്ടില്ല. അലഭില്‍ സ്വാത്ഥത വളുതകയും ഭൂതാനുകമ്പംകുറയു
കൂരയും മരാനേക ള്ലുണങ്ങാം ധിമുയകയുമാണടണോയിട്ടള്ളതി. മെ
ഭതകകാരെയും ഒന്നിനും കായില്ലതെയും വഭനിടടള്ള ഇവക്‌' ബി
ഹുജനസമഭത്തെപ്പാഠി ആിപുബടകഷി്ല; പരിശ്രമിപ്പാന്‍ ഒട്ടം
കികഷമില്ല. എല്ലാ പിലേകളളം തികഞ്ടിടട്ടെന്നു അഹംകാ
ത്ഞോല്‍ ലിജുയലാടക്ടിനായി യഷ്ലികകഷൊ അതിലേക്ക്‌ വേണ്ട
സാമഗ്രികാം മേക്കയോ ചെയ്താന്‍ തനിപുകയേയിച്ല. ദുഷിച്ച്‌
ശീഴില്ലായയാല്‍ പരേഷ്ചള്തില്‍ ഇവ്‌ അദതോപമണ്ടാകയില്ലെ
അ തനയം അതില്‍ ജർ ടിനോദികം കൂടി ചെയ്യും. സപ്ലസ
ന്ധിധികളണൈന- ഗസ ഇലകള്ളതിനാല്‍ അന്റ സഘവത്തില്‍
ഇചര്‍ അസ്സുയപ്പെടകയും അലെ നശിപ്പിക്കാന്‍ ലഴ്റിതേടകയും
ചെയ്യും. ധനധാസ്റങ്ങളുടെ ആധിക്ത്തംല്‍ ഇവരെ ആശ്രയിച്ച്‌'
ട്ടേരെ ജനങ്ങ ജീലിക്കേണ്ടി വരുന്നതിനാല്‍ ചെഡ്റ്പം മുതുമല
ആശ്രിതരുടെ സ്തൂതിചചനഞ്ജാം കേട്ട ശീിച്ചിടടുള വകക മാദ
കവര്‍ യ്ക സ്തരികകന്നതോ ആയാലും തങ്ങള ദഹിക്കുന്ന
തോ കേട്ട സഷിക്കവാന്‍ കഴികയില്ല. ഇലരടെ മനോഗരികൊ
ആ സ്റ്രോഥിതന്മാമോണല്ലോ ഇവിണ്ടോയിക്കെക. അവിട
സദാവാസത്താല്‍ ഇവരടെ ഇ മു്ലണങ്ങാം പിദ്ൃഷിച്ചു കൊണ്ടി]
കയും ചെയ്യും അല്ലന്‍ സമ്പാദിക്കുന്നത്‌! മകളെ സ്സ
ങ്ങളും അന്ിപ്പിക്ക ്നരിനായിട്ടായിരികകരത& പരിശ്രമത്തി
ഷെര വലം ഇസ്നയിധമാണെസ്നി മക്കളെ ഗ്രിപ്പികകാന്‍ മാത്രമ
ആയിക്കൊയു. ശടിയായ സ്വം നോടണ്ടരിനളള വടിയില്‍ കൂടി

ക ര വിരു

കമ രിഭിച്ചുിടുകയപ്ലാമത ചെ അരില്‍കൂടി ചുമില്‍ കയ
ലിക്കൊണ്ടു ോകേണ്ട ഭാരം അച്ഛനില്ല, സ്വലിക്രമത്താല്‍ സു.
സ്ഥാനത്തെ പ്രാപിപ്പാന്‍ മക ശീലി്ികയപ്ലാതെ താന്‍ചെ
െ്ജിയ സ്ഥ നത്തികിത്തമന്നെ മകളേം വെച്ചുകൊണ്ടിടിക്ുന്ന
അല്ലന്‍ ഭോഷനാകന്നു. ഒര മക്കാം ഇരന്നു തിന്ന ഒക്ക ഇന്നു
ചോകയയുള്ളും പര ശ്രമം കൊണ്ടു പോഷി്പികകാെയിരന്നാല്‍
എതരയേരെ സ്ഖത്തുന്ടായിയ ണാലും നഥിക്കാതെയിക്കയല്ലഃയ
പട്ടു നങ്ങ തിമിഷപ്പരി പദിച്ചുകൊണടിിക്കയും ചെ
ഭും. ധാത്രോഷ്‌ ടദ്മ.രുടെ കഥ ഇതിന നല്ലോതു തെളിപാണ്‌..
എത്ര ഫോമോയ ധാശമാണ്‌! അലക സിച്ചു!

സുയോധനന്‍

ഭീയോണടി മഹാഭന്താരം പ്രിയമിത്രമായ ക്റ്റം ര
്മാമനായ ശകുനിയും സഘോദ്മോര്‍ ഒണ്്ി ബ്വതും എണ്ണി
യാലട്ുങ്ങാത്ത സൈസ്റ്്ങളും സുദധഭൂിയില്‍ ലീ മലിക്കു
അതും ശത്രക്കം ആൃമമൊട്ടം കായില്ലാതെ ന്തു ന്നേ നി
ക്കുന്നതും കുണ്ടിപ്പാം സുയോധനന്‍ യെത്ിൊയും പരിത
്ജിനറെറയും ഇടിപ്പെടമായിത്തീനം ആയാദം ജീനില്‍ കൊരി
യോടെ ആരമേതുമറിയാതെ ചാടിയോടി ഒരു ചളികുളത്തില്‍ മി
യൊളിച്ചു; അതില്‍ കിടന്മകെണ്ടി കറിയ കാഴ്യ്ങമെ സോ
(നായി ോ്രോത്ത്‌ മരയാഠം എത്രയോ ഖേിച്ചിടികഷാം! കയി
(8 കാലട്ടിയെച്ചെയം വിജയഘോഷലും കേള്ടതട്ങിയ ഉടനെ ര
രാള ടെ ഫരൂഭയം തകര ചോയിടികകയിപ്ലയോ! ശത്രുകളുടെ ശല്യം
സിക്ക വയ്യാതെയായടപ്പും ആയാമം ഗര്ുന്മമില്ലാതെ പുര
ഞ്അയ്ക്റ്‌ ചാടി, തമന്‍ പ്രാക്രതഭാവത്തെ കണ്ട്‌ ഭീമാ
കൈകൊട്ടിച്ചരികക്നു. േഷമാകെ മറികട ചിരി ചൊയൈജി
ച്ച്‌ ഷീണല്ചു വശംകൊടുട താര്‍ നിരാജുധനായും നിരാലംബ
ാജും പിരിഞ്ഞു യുന്നു. തന്നെ കെഴ്ൂവാള്‍ ഞാന്‍ ര

ഫൊദാരതകഥ കം

നെന്ന ലേത്തില്‍കയ്യയത്ടി നിലലന്ന ശത്രകളോ അസ്ലം ലി
മൊലയ്തോടെ ചാടത്തിമിക്ന്ന മേട്ടറെ സഫോദമന്മോരും ണി
(നായ കൂന, കു്പടപടുായ ശകുനിയും മറസോജ്യയം ്ധുജന
ദം ത്തിക എല്ലാമും യമമാനനായിം ടും.മിച്ചു
തൊക്കയും സാധിച്ചുകോണ്ട്‌ം സലാഡാംബേര പിദൂഷിതനായിം സിം
ഫസേനസ്ഥനായി ഞെളിഞേഭിയ നിരന്ന ആ സുഃയാധനനാ്ല ഇ
പ്പോ ലെ മണ്ണില്‍ ഇതാ, ചേരണിക്ടും നന്തൊടിച്ചും യി
ക്ൂതതൂപനായി;ലിഭാധീനുപ്രംണനായി ശ്രഷര്‍മകിഴയിക്‌ കിടി
ടെ പിം്ുനില്ലന്നത്‌ യുരഭ്ദമിയില്‍ കടണ്ണുത്താത്തെടമ്തോളം
വീണ്ടു പന്നു നിപ്ല്യന്ന സൈസ്റങ്ങാംക്കിടയി പല മംാമഥനാ
ഭാലും ചു്പെട്ടുകൊണ്ട്‌ ഭഥാത്രൂഡനായി ശത്രുകളെ നോകി പു
ച്ലഭാവിത്താടേ ഗഷിക്ിരന്ന ആ ാഗപപജനാല്ലം തര മവ
ത്തെ ഇടിച്ചു തകിലോന്‍ ലല്ലിവമമി മാഞ നില നന മിമറ മ്ഠി
യേയുടള തര മാരിടത്തെ കത്തിപ്പിളഷലാന്‍ കരിച്ചു നിലംന്ന
,അജ്ദനം അസ്്രത്തേജും തന ശിരസി ലഭ്യം നില
(അന്ദകലന്റെര ഖഡംഗത്െയും കണ്ട! മനസ്സു ഞടുങ്ങി തലച്ുരി
ിദാരായി രിപ്ലയനനത്ല്‍! സയന! മനു ൨0 പിഷച്ചോ കൊ
ടുത്ത്‌ കെട്ടിചഭിഞ്ഞ്‌ ഗംഗയില്‍താഗ്സിയ ആഭീമള്‍ ത്തെയാണ്‌.
ഇതാ നിച്ുന്നത്‌ ടു അതേം അന്നു നി പാനുകളെ മിട്ട കിപ്പിചചു
ഭീമന്‍ തണ. അന്നു നി! അകിപ്ലത്തിിട്ട ിപ്ലില്ചു കളത്ത
ആ പാണ്ഡവന്മര്‍ അന്നെ ഇവര്‍ പാഞ്ചാലിയെ സമയില്‍ കൊ
ആന്നു നിതി നീ അവളെ രമായി അലമാിക്ഷബോടം പെ
്ൂരമ്ളെപ്പോലെ തലു ്ിനിിജന്ന ആ പാണ്ഡവന്മാര്‍ തന
ലര്‍. ഫിന്നെ നീ എന്തിനു യെപ്പെടന്നു! നിന്നെ ചേടിച്ിടടം ദ
൭൫൯൪ പ്രതം കൊണ്ടുമല്ല ഇവര്‍ കാടുകളിലും മലേകഷ്ിലും ചി
രമിത്ത്‌ കായും കനിയും തിസ്‌ ഴനടന്നത്‌! ബിം ആ
ആമോശകരിും ്രതഃപലും പ്രഭാവദ്യമൊഴകെ ൂപ്പോഠം എടി
ടെപ്പോയി! ഇതാം ദമ ഗദചുഴടി ച്ഠിപ്പകതുയതുന്നു. ഇപ്പം
൭ ഉടെ തിന്മ അംമരിച്ചു തജ ്നതിന്‌ സംോഭയ്യോട്കയ

1) മ നിനരപാണം

ടമാ്്ങ്ങം കാടി ത്ത ന്നതിന്‌ ശകനിയോ, പരനിനയാല്‍ നിന്നെ
കരതനാക്കനനതിവ ആ കണ്ണ്ുനോ ഇയിടെയില്. സി തനിര്യകിന്നു
കൊണ്ടി്ള സാമമ്ലകോണട്ട.

ഭൂജ്യുവശഗണെന്നു ഉഡബോധത്താല്‍ അനസ്യകിന്തയോ
ടേ സദ്യാധനമു മിഭയലാേച്ഛൂയേടടെ ഭീമഡം തമ്മില്‍ ഇടു
പൊതു. മീമന്നാണ്‌ ട്ടോട്ടിണേം തട്ടിത്തുട്ങിയതെിച്ും ൭.
ഭക ദീമന്‍സ്ൂയെധേനനന്‍ര തുട തല്ലു തക്കം അലര കട
ജി ചയിദടിത്തളളുകയും ചെയ്യു. സദ്യസുഖസുണ്്ണനായിജനന
ര മാജകമാമന്‍. യത്‌ മഹാരാജാസിഐഐൊ രാണം
തൊണ്ണൂറിയൊയ്വേതുസഫോദന്മോരുടെ ്ലേഷ്യന്‍..൧൧ അക്ഷി
ദി ബത്തിനെറ തഗിപരി.. ട്ടെ ജുദ്ധലീ്മോടെ യമാ
ഇന്‍ അതാ, താന തന്ന മഭണിചഷ്ടകളേടേ മണ്ണില്‍ കിടന്ന
നനു: ഒആയയമോ ഇട്പോഠം ഭഡോോവിക്ന്ന പ്രണേവനേയൊ മ
നോലേനേയോ ഏതാണ്‌ ലമിയതെസ്ത്‌ നിഴ്്്യികകധാന്‍ ആകം
ചര്യ: ്രിയതമയായെ ഭാനുമതിയുടെ സുന്ദമോങ്ങളും ഭാമനകി
ഭളുടെ ലിലാിലാബങ്ങളും രഭിക്ഷല്‍ ആയാടുടെ മനോ്ലേണ
്ഞില്‍ പ്രതിബിംബിച്ചു. ഉടന്‍ അതു മാദിയ താന്‍ പാഞ്ചാടിയെടയെ
അ പ്പോലെ ശരകക തന്‍െറ ഓ്കയെ പിടിച്ചിഴപ്ു ജിച്ച്‌ അ
പമികന്നതായി, ആയം കുണ്ടു. താനൊന്നു ജിചാഭിച്ച്‌ കി
(യ മ്പ അതിനെ സാധിപ്ി്പാന്‍ തദ്യൂരോയി നില്യയന് തെറ
സഹോമേനമാരമട വീംഭാവജേമെയുടയ ഡിന്നെ ആ സോേന്മാര്‍
(തൂ സൈഡ്യത്തിന്‍ ചിട്ട! മള്ില്‍ കിട ചരുക്തൂല്‍
ഭൂന്നതിനെയും ആയം കണ്ടു. പ്രാണിരമായ കള്ന്‍ അഗ
പ്ലോരിഷികരുന്ായും മാരില്‍ സസൈസ്റ്റധിലനാധയം പ്ര
കിന്നര പിന്നെ ആ കൂ്്റനതന്നെ ശകളുടെ ശരമേ
ീകീടിപ്പൊളികു കിടന്നതും അദ്ദേഹത്തെ കരോഷ്ടകഷേരം കടി
ഭൂ ചലിക്നളും ആയാ കണ്ടു. അന്നത്തെ സുദ്ധലോഗങ്ങളും
ോഷയാത്രകയം മഫോത്സലങ്ങളും ബന്ധുജനാിനഡനങ്ങളുംം ഇ
(ഇത്തെ നിഗ്ഗേഷം മുടി്മുകിടക്കുന്ന സ്ഥ ലിജന്സ്ഥലത്ത്‌

രഹ ഓതകഥ ൨൩.

്രാണലോനയോടെ താന്‍ കിടന്ദമ സ ഓപും രയാ കണ്ടു,
ഫോം സുയോധനന്‍ ഇസ്ര മണേപേനയേകം 0൦ ഘോഭമാ
യ മനോന ഒരന്ദര്‍വിക്കുന്നു! കഷ്ട! ഷ്മ ഫലം!)
ഭൂമിയില്‍ ഒന മള്ിച്ചോടിപ്പോകാരു അവസാനംവരെ
ധീരതയോടെ നിന്ന പൊരുതിയ മന്നുലെജില്‍ ദൂയ്യോധനന്‍െറ മ
ാദര്‍ഡ്യത്തിേപ്പാ്‌ യെിലും നക ഒരളിനികാമായിയന്നു
ഭീഷ ദ്രോണന്‍ വിദുരന്‍ മുതലായ പലം പലതും മപപദേശിച്ചി
ടം അതൊന്നും അനസമികാതെ അവൈകൊയ്ും ലെദള്ിക്ക
യാണ്‌" ഭജ്യോധനന്‍ ചെയ്തി. ആ മരാന്മാരുടെ സായി ത
൪൪ മദച്ഛയാദ്യത്തിനു” അത്ചയവേശ്യമാണെന്നിങിട്ടും അല്ധ
ടട ഇണങ്ങിനിലു തിനു സാമത്ദ്ലം സുയോധനവ* ഉണ്ടാ
ടില്ല നല്ലാ അപര കിയ്നെടഞ്ഞോളു നിനച്ചു മിപ്പി്ു. യ
ാനയമമൊന്നും സുദയാധനുന്നു' അരിഞ്ഞു ലാ, ശര്പഷത്തെസ്ററ
ിക്കന്നാലരാണെന്നഴി്ഞിട്ടം പലരെയും ആളെണ്ണം പെരുകനാരി
മാത്രം തര പദത്തില്‍ ിഴി്ചുടിം ഭീം ഭോണന്‍ം ശ
ഭ്യ൯ എന്നിചരടെ ഖെദും കേഷാങ്ങാം രു പക്ഷത്തില്‍ ജിച്ലുന്ന
ഉ കണ്ടു" ആ മൂഡ അദിമാനില്ചു. യോവസരത്തില്‍ ടിയും ത
൯ മുശ്ലീങ്ല്ാല്‍ പ്ലകഃം നിം ജപിപ്പിച്ചു. തെര പക്ഷ
ഞ്ഞെ പ്രതിക്ിക്കുന്നതായോല്‍ മദമാന്മാരെ കൂടിയും ദഷിക്കുാന്‍സ
യോധനാന്ന: കൂസജില്ല. പ്രിതാമഫനായ ദിഷ്ഠന്‍ കൂടിയും തെറ
ിപ്രായത്തെ അ?സേരികചേണമേസാണ്‌ സയാധതനെറ ശാ
സനം പാണ്ഡവപ്പോറിയ ദേേഷിചാരം ആയാളുടെ മനി
ല്‍ പയ്ത്തികൊണ്ടേയിരുന്നു. പാഞ്ചാ സ്വയവരകാലത്തുംം
ഗോധ്ധഹണ്ഘടടത്തിലുടല മെദ്വരവസസഘോഫായാ്രാവസരത്തിലും
രന്‍ തീരെ അചളയപ്പെടുകും അപ്പോഷല്ലാം പാണ്ഡവമഃ ൮)
ജയമുണ്ടുകയും ചെയ്തു കണ്ടപ്പോ പാണ്ഡവരുടെ പേടിലുത്ള ലേ
ഷം വിച്ചുവിച്ചുവയകയാണുന്മൊയതള്‌. അലക്‌? പ ഭൂയമണ്ടാംം
അതുപ്പോലെ തിം പിയമുണ്ടാകേനെമമെന്നെകുപരിശ്യമികംം
ല്ല ദു്യോധനന്ത്‌' തോന്തിയതു". അരെ എതര വന ചി

പര്‌ ദ നിപേണം

ഞായഴ്ിയാലു ൂദ്യാധികം മയരുന്നരിന കാണേമായി അഭിപ്‌
്ജായിരന്ന ഗ്രൂണങ്ങളെ കണ്ടമിഞ്ഞ്‌ അവയെ തന്നി്പകള്ലവാ
യയിക്ഷേണമമന്ന ബോധം ദുയ്യോധനുന്നുണ്ടായിച്ചു: ഇങ്ങിനെ
ഗുണമമ്ുടത്തും ശിഷടന്മാരമളുടത്തുംം സയധേനനെകാണുകയി
പ്ല: അതു ണ്ടിയെലും തന്നോട്‌ ഇണക്ഷേണമെന്നു ആഡ്രഫാംകൂ
ഭിം ആയുാകകില്ല. ദോഷമും ദുഷ്ടന്മാരും ഉള്കെടരത്തൊകെെ സു
യോധനുയുണ്ടി. അധ ബിനെ ആദമിക്കലാന്‍ താന്‍ ഏറെ
കൂിടംനാണു താനം ഗുണത്തെ മദിച്ചു കൂടിയും തര അമി
പ്രായത്തിനു പ്രിക്ൂഖമായി ഒന്നും മിണ്ടാതെയിരിക്കുഷയും ്ലീപ്പോ
ഴം പുകട്സികൊണ്ടിര കടയും ചെയ്യു സാലെ സ്്റേഥിക്കുന്നലന്‍ യ
ത്മ മരരസ്സേഷിയാണെന്നു വരമേഴി തന്പി ൂാഷിക്കുന്ന
ചരക ല്ുതുമൊക്കെയാടിക്കൊടുക്കുനാത" ദനേധ്ലമംകമോ ഒഴി
ത്തും ലിഭയമണ്ടാലാതെം ചെന്നെടത്തൊക്കെ അപടയപ്പെടന്ന
വന്‍ ഗൂതേയെപ്പാടി അയപ്ിക്കാമൊ$? അസ്ത്റളില്‍ ദേവഷ
ഓപത്തോടെിടിക്കയും അലരുടെ വിജയത്തില്‍ അസ്സയപ്പെടകയം
കാരം ചെയ്തുന്നവനാണോം അമിത്രക്നന്‍? സുയോധനുന്ള്ള
ഗുണം വേരെ ചിലതാണ്‌. ആയാാം ധീനായിയനം. പാണ്ഡ
നനാ നശിപ്പികേണ്ട കാഴ്യത്തില്‍ ആയാ എപ്പോഴാ ധീരേ
യോടേ പ്രഖര്ിച്ിരുന്നു. ധിഭതകൊണ്ടോണ്ട്‌ ആയം കുദോക്കാ
മെങ്കിലും സ്വതന്ത്രമായി ഭാജ്ംഅനധിക്കമാറായതി. തപ്പോ
൦ തന്നെമസ്സ്സു പരുദിക്കൊണ്ടന്നുലെന്നു ലഭികില്‍ ഭാല്ലത്തെ
കൈവശം പെക്ചിമി്കു രിന സാധിക്ഷയി്ലായിരുടം എന്നം
ഉടകിടെ തനിക്കണ്ടാകുന്ന അപപമുയങ്ങളാലും നിരന്തരം ശത്ര,
റാകണ്ടോകുന്ന യിജയങ്ങളല്ം മു്യോധനന്ന്‌ രേ നേരത്തും മനന
തമാധംനത്തി്‌ ഇടയ്ടായിപ്ല, ദുരമിമാനികരംകു" ചിയ ൩
ലം കൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന അവമാനം കൂടിയും ദുസ്സുലാമായിഭികമല്ലോ.
ാാണ്ഡമോട്‌ പലേട്തും തരേ മടങ്ങിയ പ്പോെക്കെയും 6
ക്ലോധനന്‍ എത്ര മാത്രം സമഭം അശമടിച്ചിരികാം! ആയാ.
ടെ ധീംത അലധസാനം വരെ റല ബന്ഭധെസ്നികികിള്‍ മക

ഫൊഭാരതകഥ ൨൭

ലദ്ില്‍ ഇത്രയെ ദുംജികാതെ കഴറിഷാമായിരുന്നു. ഞആയാളില്‍
ഭിജിയിയന്ന അസംഡ്യ ഒദ്ൂണങ്ങാം ഒന്നിച്ചു തിക്ഷേകയാല്‍ ൭,
ട്ടൊട്ടണ്ടായിരുന്ന ഗുണഞ്ങാക്ക്‌ നില കിട്ടാതെയായി. ആുടെപ്ലാം
മരിച്ചാലും എന്തെല്ലാം നശിച്ചു സ്വജീവനെ ഭക്മികകലാന്‍ ആ
യാ മോഫിച്ച്‌! യുദഭൂമിഷില്‍ നിന്ന" ഒളിച്ചോടുകയാന്‍ ഏതാനും
ഓദ്റിക നേമം ആയാഠം അനുിച്ചു മുഗ്ധം അനേകഷ് നീണ്ടു
രിദുന്നവെത്തി ആയാോക്ക്‌ തോന്നത്തകയണ്ണണമായിരുന്തു. മൈദാ
കയും നിച്ചു എന്നു കണ്ട ലടനെ ശത്രകമ്ടടെ നോര പാാഞ്ഞിം.
കൂഴിയുമെട്ില്‍ ചിലഭയൈയിചും കെന്നി സ്വദേഫത്തെ മിക്ക
തായിരന്നും എന്നാല്‍ ആയാഠംക്ക്‌ മണേഘട്ടത്തില്‍ പലവതുമോ
ത്ത്‌ പരിതചികഷ്തിചിച്ലായിരന്നു, തയുടെ ഫലം അങ്ങി
നെ വന്നുകൂടപ്ലോം
കല്‍.

കള പീണതോട കൂടി സുയോധനമന്‍രഞ്മയും അഫങ്കാര
ഭും മികവും അടക്കിയ. ഭീഷ്ഠ്രോണേമാമടെ സായ
ത്തെ കതീടല്ലോ സയോധനള്‍ ജുേത്ിന്ന്‌ കോപ്പ ടിയതിം ഞ
!ജിയുനനനെ ലധിക്കുന്നതിനി മരെരാരാര്‍ം ണ്ടായില്‍ ന്നാല്‍ മരറുള്ള
പ്രാണ്ഡവന്മാരെ അശിപ്പുക്ന്നോതിന്‌ താന്‍ മതിയകേമെന്നായിയ
അ സുയോധനപ്െര ഷമാം, കണ്ണന്‍ തന പക്മത്തില്‍
തിരക്കോ അജിലലനൻ തലയുയമിപകയില്ലെന്നും ആയം ഖി
ശ്വാസിച്ചിയന്നു. സ്തക്്യത്തില്‍ം കണ്ണനോട്‌ എതിത്ു ജയിക്കന്നരി
(6 അജിയുനാന്‌ കഴികയിപ്ലെന്നുള്ള അഭിപ്രായം തൊാല്ലു. കണ്ണു
൯ ശിലയ്കക നിന്നിരുന്നു വികി അദ്ദേഫത്തെപ്പോലെ സമ
നായെ ജിച്ലുളി ജിന്‍ വേരോ കാണ്േകയിച്ചായിരുന്. ക
ക്ല! ആ മയ്യ്യേ്ചതഷന്‍ ഒണ്ടു മിപരിതഭാവങ്ങംകിടയില്‍ പെട്ട്‌
ശിച്ചുപ്പോയി; തന്നെത്താന്‍ മഠന്നകൊണ്ടുള്ള ാനേശീലധുംയ ത
ന്നോ ലജിയപന്‍ ലേമായില്പേന്നുളള യും ആണ്‌ ആര ഞ്ട
ഭാഡങ്ങാം. അന്യന്‍ ആ്പ്പുടനാതായാല്‍ ആമ്മോധിനെക്കൂ

ക

ി തേ നിന്ാണം

ടെയും കൊടുക്കാന്‍ അട്ടം തഴ്യാറോണി. തന്നോളം കഷം
കായ്കുജമനലും ഉള്ളവ & പേരെയിലുന്നി! അദ്ദേഹം ഗഷ്ണ്ിക്ഷയും
ചെയ്യുനുണ്ട്‌. തനിക്‌ ിജയലാരത്തിനായി ണ്ടായിരുന്നു മപ്പക.
രണങ്ങളെയൊക്കെയും ആത്മത്യംഗശീലത്താര്‍ അദ്ദേഹം അയ്ത്
ധീയപ്പെടടി. അതേകാലത്തില്‍ത്തന്നെ നിലകിക്ക ഗദ്ത്താ
ല്‍ മമാന്മായൊക്ഷെയും തദഹം അന്ാദദിച്ചു. ആത്മമ്യാഗ
മന്ന പോലേ തന്നെ സ്വാദിമാനുമും തൂയികേച്ഛു ളളവകെ
ഭം ഉണ്ടാലേണ്ടതു തന്നു. സമദമന്തോട കൂടിയ സ്വാമിമം
അ മാത്രമെ പരിശരദ്മാപയം ശ്രപോലോല്ലോകേമാും ഇരികഷു
ഭൂ. താന്‍ മാത്ര കേമനാണെന്ന' കരുതുകയും മരെറാക്ഷയും തുല്ലു
മന്ന തജ്ളികയും ചെയ്യുന്ന ആ അഭിമാനഭിന്‌ ഗപ്യമെ ന്നാണ്‌
ചേര്‍ പാഷുക. ആത്‌ എതോ ഏര നാശകടമായ ഭാവമാകുന്നു:
ീിച്ലംമഭാപറത്താടേ സ്വേഫത്തെ കൂടിയും അസ്ത്ര" നദയുപാന്‍ ൭.
തഭത്തക്കലന്ണ്സുകേള്നിലുള്ള ആ യശസ്ത്രമോയ ദാനശീലപുംലോ
കരത്തെയൊക്ൊെയും റൂണവല്‍കരിച്ച്‌ ഞാനൊന്നേ നന്ന്‌? എന്ന
ശൂ്യാഷ്ഷമങ്ങളെ ഉരവിട്തകഷയുസ്്റം അദ്ദേഹദിലുക്ള ആ ആപ
(തകുരമോയ ഗപ്യാലവും ണ്ടു തല്ുല്‍ നിന്നുകൊണ്ട്‌: അദ്ദേഫത്തി

(൯൪ ീടിതത്തെ ത്തു വടിയ്്കയാല്‍ അതു" എത്രജു മുഖ്യമായി
ക്ഞിന്രം ആരാലും പികകവാന്‍ കഴിയാത്ത നി്തലപ്പഭാവത്തോട
കൂടിയ അദ്ദേഹത്തി ള്‍൪ കവചകന്ധേലങ്ങളെ അന്ന്‌ ന്കയോട
പ്രത്തക കതി നാഗാസ്ത്രത്തെ ഒര തവണ മാത്രമെ പ്രയോ
ശരികയേളളുലെന്നും ആജയുനനെയൊഴികെ, പാണ്ഡവടില്‍ മരൈ
യും താന്‍ വധിക്കാന്‍ ശൂരമിക്ഷയില്ലെന്നുകേറ്ടി9യാട്‌ ശപധഥം ചെ
യോ ചെയ്യുരിടികകില്‍ അദദൂഫം പാണ്ഡവടര ഇതിനെ ച
തേിടകയി്ായിയന്നു. സത്യസന്ധ ധമ്ിഷയനുമായ അദ്ദേ,
തൂക്കം തന്നു വജ്ചിക്കയാണെന്നടി്ിട്ട പ്രാണ പോയോ
ഭും സ്വധമ്മത്തില്‍ നിന്നപ്തുകയില്ലേന്ന ഉഡപ്രത്തോടെ രി
ക്ക്‌ നിജയകരങ്ങളായമള എല്ലിനും സ്വാരാന്്യത്െ കൂടി
യും നേം ചെയ്തുകളഞ്ഞു. ഒന്നു തീച്ചുയാണ്‌* കറു കഥ ക

ഹാദാരതകഥ ി

കു പോയികെജിലും അദ്ദേഹത്മിഐെര നേശീലം ലോകമള്ളെ
ത്തോളം കാലം നിലനില്‍. ആ യിഷയത്ില്‍ അദ്ദേഫം എ
അ ൫ മാരരകാപുതഖനാിഥിക്ഷയും ചെയ്യും

ആഷ്യധാഭ്യാസ പ്രദശത്തില്‍ വെച്ച്‌ കള്റ്റാത്ജുനമ-ര്‍ ദ്വന്ദ്വ
മേത്തിനൊരങ്ങിയപ്പോംച അജ്ല്യനന്നംന്‌ അപ്പമുയമുണ്ടാകുക
എന്നറിഞ്ഞ കൃപാചായ്യന്‍ം കണ്ണുര്‍ കലീനനല്ലെന്നും അജ്ളുനാനം
ഭര സമത്വമില്ലെന്ും സമതവജിപ്പത്തവര്‍ തമില്‍ ഷ്യം ചെ
യൂശുടെന്നും വാദിച്ചു. നിരത സഭയില്‍ വെച്ച്‌ ക്്റനണ്ടായു ഇട
ഭ്രഫമായ അചമാനത്തില്‍ നിന്ന" സുയോധനനാണ കണ്്ന്നെ
ഷടിച്ചുത്‌?. അരട്ുന്ു ൪ രാജകമാരനാകയാല്‍ രാജേത്വമുള്ളവക്കേ
അദ്ദേഹത്തോട്‌ സമതമുണ്ടോകയുളു. മ മഫാഗ്ുസോ സൈസ്റ്റ
(ിപനോ ആണെങ്കില്‍ അവന്ന്‌ ഓാജത്വണ്ടെന്നാണ്‌ അന്നത്തെ
നിശ്ചയം. സുയോധനാ കണ്ണനെ അംഗരാജലായി അദിഷേകം
ചെയ്തതു മുതല്‍ കന്‍ സപ്പസൈഡ്റ്ാധിപപനം അട്ളുനാനാ$ സമ
൦ ആയിവന്നു. ഇങ്ങിനെ രൂന്ടെ മാനത്തില്‍ നിന്നു ക്ഷി
ച്ചു സയോധനുന്നായി കൃത്യതയോടെ തറ ജീയിരുത്തെ അ
കലിക; അന്നു മുതല്‍ സ്ൂയോധനു്െറ ദു്മ്മങ്ങളില്‍ കൂടിയും പ
൭ കൊള്ളാന്‍ അദ്ദേഷം നിര്‍ബന്ധിതനായ, ടൂഷ്തോധനനെലും
കൂട്ടകാരെയും പോലെ അന്സസ്വത്തില്‍ താസ്യപ്പെട? അസ്ത്നെന
ശിപ്ലികാലാന്‍ കുപ്പുകെട്ടിയികയല്ലാ കണ്ണന്‍ ചെയ്തി്ട്ത. സ്വ
അം പാഭിത്രമം കൊണ്ടാണ്‌ അദ്ദേഹം ഒരു കയദ്നനിലയില്‍ എ,
അിയ . അയ്ക്ന്ന്‌ വിജയമുണ്ടാകുന്നത്‌ പോലേ തനിക്ക മിജയ
ുണ്ടാവേണമെന്നു ലെച്ചി? അദ്ദേഹം എപ്പോഴും പ്രയതിച്ചു കൊണ്ടു
തമ ന്നായിരുന്നു. എന്നിട്ടു മുഹൂന്മാരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പെടുകയാല്‍
അദ്ദേഹം മിച്ചു നശിച്ചു; മുജ ധന കണ്ണനാണ്‌ മുിച്ചിച്ച
തും ഇശിപ്പിച്ചും എനന ഭനങ്ാം പായുന്ന അധവ ജോ മദി
ച്ചാണ്‌. കുന്‍ സ്വദേഷത്തെ സുരയാധനുന്നായി ളിച്ചു ക.
ഭീങ്ഞതു കൊണ്ട്‌ സുയോധന൯ പോകുന്നതൊക്കെ ആഷ
(ത്തെയും ലിട്ടയ്ക്ുക എന്നാല്ലാതെ അദ്ദേഹത്തിന്‌ പേര നീക്കുപോ

യ ക നിതൂചണം

ക്ണ്ടായിരനനില്ല, സുയധേനനെറ അടിമതമേതോ ഒരു തന്നെ
(യാലേണ്ടി ഖന്നു തന്‍െറ അഭിമതം. ദ്തയോ ക്രൌ്യുമോ കള
രിച്ച; പാണ്ഡദഥില്‍ ദ്വേഷും അദ്ദഫര്തിനിച്ലെസ്ിം താന്‍ ഓ
ളനനെയൊടികെ മരൈ തപ്പടടിക്യില്ലെന്തി കന്തിയോ
6 ശലം ചെയ്തതില്‍ വിസ്‌ ലെറ്റിപാകനണ്ടിം ഇപ? രമി
ല്‍ കിടമത്സമമുണ്ടായി ലന്നാല്‍ം എതു കാരണം കൊണ്ടായാലുദ്യ
ആല്ലമാടി ആരില്‍ നിന്ന്‌ മിക്തയു മാരന്നവനെ ലോക പുച്ഛിക്െ
മെന്ന മാത്യിട്ടാണ്‌ ക്സന്‍ അജിടുനനോട്‌ എരിത്തേയിടിക്കു എ
സട്‌ ീച്ചിയികോിയതി. ദുഷ്ൂരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ കൂടകയാല്‍ ട്േഫ
തശിക്ചു എന്നു ഞാന്‍ ഭരിക്കല്‍ കൂടി പറയുന്നും പാണ്ഡവബസ്ധു
പരണെന്നരിങ്ങിട്ടം ശദ്യരാജാിനെ ആ അധിലേകിയായ ദൂജ്യോ
(൯൯ തറ പഷ്ഷത്തില്‍ ചേത്ലദിട്ട ശ്രഖയന്‍ പാണ്ഡവയ്ുണ
്രിന്നായി കണ്ണനെ തേഭോലധം ചെയ്തുകൊണ്ട്‌ മനറ്ല്ുകിയെ
്ീണിപ്പിച്ചു. ഒരുവന്‍ ഒരേ മഫോല്ലമത്തില്‍ പ്രചേശിക്കമ്പേടം
അവെ കൂടെനില്‍ക്കുന്ന ആം അവള്‍ അരിന്ന്‌' ശക്തനല്ലെന്ന്‌
ൂഷിക്കയും അചന്‍ നശികയേചുമളുലെസ്സ്‌: ശിക്ഷയും ചെള്തു കൊ
രിക്കുന്നത്‌! തേജോവധം ചെയ്തയാകുന്നു. പനം ലീദ്പ
ക്രമങ്ങളെ ഒന്നൊന്നായി അവനെ സ്തൂടിപ്ിച്ചുകൊണ്ട്‌ പുക.
ല്ലാതെ ചര അപപഭയത്തെപ്പൂറിയോ അപ്പ :പഠിയെപ്പഠി
യോ ഓം കൊണ്ടു കൂടിയും പെളിപ്പെടത്ികടാ. ലിജയലംത്തി
ല്‍ ദുഡിക്വാസമണ്ടാകുന്നുവനുല്ലാതെം മഴയധിയെപ്പാഠി തിരോശപ്പെ
നല ജിജയമുണ്ടാകയിലല്ലുന്നണ്ട്‌ ഇരി സാരം, ഇര
്യയം ഗ്രശിച്ചുകോണ്ട്‌ കണ്ണനെ ശ്യന്‍ നിമന്തമം ദുഷിച്ചുതുട
(ളി. തന്നെ ഇങ്ങിനെ തേജോലധം ചെയ്യരുതെന്ന്‌ കടു്റന്‍
ചതപണ അപപഷഷിച്ചുെ്ിലും ശല്യയന്‍ അതില്‍ ജിന്ന്‌ പിന്മാദിയ
തേയില്ല. ഇതിനെ കറ്റ മനഴക്ുകരി ക്ഷീണികയും മ ണ്ട
കരയുകയും ചെയ്യാ യുദമഭൂടിഷിക്ക്‌ അദ്ദേഹത്തെ ഷിദ്ൂതി ബാ
ശിച്ചു; അഃഭൂാതടിനെര തേ്രരത്തിന്‌ കേട പഠിയ്പോ:ംഅ
നെ ശരിപ്പെടത്തുംന്‍ ശ്രമിക്കു ഘട്ടത്തില്‍ അജിന. അസ്ര
യച്ഛു അദ്ദേഹത്തെ ലീ.

മഹാമാരതകഥ [3

കണ്സുേച്പറി, ഫിസ്ജീട്‌ പഠണ്ഡവന്മാര്‍ എറെ ഭുഷധിച്ുെ
ഭരിലുംയ മരിച്ചു വിണ ഘട്ടത്തില്‍ സുയോധനനൊടികെ ഒഴു
മേപ്പാടി മാകും ിഷാമമേണ്ടായി്ല. എന്നുതന്നെയല്ല, അദ്ദ
ഘം ശ്്്ലത്തോടെയി്കമ്ൊര്‍ കൂടിയും അദ്ദേഘത്തിനററ
ശൊ്യുചരാക്രമങ്ങളെ ആയും മാനിച്ചിരന്നതുമില്ല; ഇരി€
കാണം ഞര്‍ഫത്തിനന്‍െറ തേകിച്ഛാത്ത കെട്ട രയയാണട്‌. എ
പ്ലാ ലത്ുനടികകം എന്ന സ്വഭാഖത്താല്‍ അട്ടേഥത്തെ യോഗ്ര)
ശ്മാലേല്ലാം ഖെറത്തുകളത്ഞു.. ഈ ഒരേ ദുസ്വമഖാ അദ്ദേഹത്തി
ിച്ലാതിികില്‍ ഭിഷയൂദ്രോണാമികാം അദ്ദേത്തെ സ്സേഥുവ്വം ഞു
ഭിക്നതിനും ലേകേത്മില്‍ അനശ്വമോയ ദിജയത്തെയും കീരി
യേയും നേ$ന്നതിന്നും ഇടയമേമായിരുന്നു. തനിക്കുള്ള നിലകയി
ഞയ ഗച്ലം കൊണ്ട്‌ മനസ്സ്‌ ആകലപ്പെടകയാലാണ്ട്‌ ഏകാഗ്രഖേ
്ഞോടേ യുദ്ധം ചെയ്യാന്‍ ആലാതെ ഖലപ്പഴം പമയപ്പെടേ
ജി വന്നത്‌. ഈ ഒരു ദോഷം അദ്ദേത്ത ന്‍െറ യശസ്സസിനെയും
ഭിഭയത്തെയും നി്ന്േഷം ദി ഞിക്കളഞ്ഞുലെ്ിലും ഭാനശിലട്യ മി
തരസ്സറേഹം, സത്യസന്ധത മല്‍കുഷേച്ഛും പടിശ്രമശീലം, എസീ
ഹുൂണങ്ങാകകള്ള പ്രകാശത്ത മായ്ക്കുന്നതില്‍്‌ ഒര ദോഷത്തിന്‌ ഇ
അട ക്ഷിത്തിടടില്ല:

ശകുനി.

ലോകത്തില്‍ പാപൈദ്വം കൊണ്ടു തമന്ന സിച്ചു ജീികകു
ണ ഒരു വകക്കാരുണ്ടം തങ്ങഥാക്കോ തങ്ങളെ സഞ്ബേന്ധിച്ചുള്ളവ
കോ എന്തെങ്കിലും ലാഭമുണ്ടാകേണമെന്ന മോിച്ചല്പുാ ഇവര്‍ ഞര
ത്മ ഉപ്ിക്കുന്നതി. ഗുവരുടെ ദുഷ്മമങ്ങം അമ്പ ബാധി
ച്ചാലും ഇല്ലെരിലും ഇവടെ ഖം ഒരേപോലെ തന്നെ. ഇയ
ടെ ധമ്മം അരാണ്ട്‌. അതിനെ ഇവര്‍ നിഷ്ലാമദോചത്തോടെ ആ
ചടിച്ചുചരികയാണ്‌ ഇര മനോേ്ങള്ലൊക്കെയും എപ്പം
൦ പരരാചദ്രവമെന്ന ടേ ഭാഗത്തില്‍ മാത്രമ പ്രവമിച്ചുകെ
അിടികയുമ്ള. സ്വധമ്മാനുഷ്ണാനുത്തില്‍്‌ ഇവി: ദശകതനായു

൩ നിരൂപണം

കൂല അതിന്‌ ശതിയുള്ള മാരോ മപമണമായെടക്കം,
ഇതില്‍നിന്ന്‌ ആ മചകണേത്തിി ഗുണമുന്മൊയാലും മോണ
താലുഭതര ധമ്മം താന്‍ ചെയ്തു ന്നു കൃതാര്മരുയേ അന്ത
ബാകുളു. ഇകൂടടരില്‍ ചെട്ട കോളണി ശമനി. താല്‍ ഗാന്ധ
രരാ്ലരമ്തിമെ രാജോലായിരുന്ിട്ടം ആ വക. സുവരോഗങ്ങളിലൊ
അട രാല്ലഭ്യുമില്ലാതെ സോഭീപുത്രനായ ദൂ്യോധനപറ ഭൂ
ടെ പാാള്തുവരികയാണ്ട്‌. ദുജ്യാധനനനെക്ഷൊണ്ടിചാണ്ഡവരെ ദേ
പ്പിച്ചു കൊടിരിക്യ്ലാതെ പേരെ തൊഴില്‍ ശകനികില്ല. ൭
്ോധനമനെ വഞ്ചിച്ച്‌ കുറെയൊക്കെ തടിപ്പിച്ച; ത രാജ്യ
മാട കിച്ച്‌ തം൯ കേമനായി ീയന്നതില്‍' ശകതി ആഗ്ര
ിച്ചിരന്നപെങ്കില്‍ ഭാത്‌" സംധിക്ഷാരിരികെയില്ല. അതെന്ന ശര
കനിക വേണ്ട, തനിക്ക്‌ ആടെ എട പും എപ്പോഴും മപി
കൊണ്ടിടിക്കയേ വേണ്ടു. അഭി ലാണ്ഡലക ല്ല തടത്തില്‍
കിട്ടി. സുയോധനന്‍ അതിലേക്‌ ഒരു പകരമായും ഖന്നു. ൪.
രേ ദിഷയത്തില്‍ തന്നെ ഏകാണ്രമായി മന്്സിരത്തികൊണ്ടിരികക
ണ രേവന്‍ ആ വിഷയത്തില്‍ ഏറെ സമത്നോയി വരുമ്പൊ. ൭.
ളും കളിയും ശഭികിടുന്നതിം ലഭ്ജയതില്‍ത്തന്നെ ചെന്നു ൭.
തത്ക്ഷണം പഞ്ച പ്രയോഗിക്കുന്നതു ശകനികകള്ളമിടക്‌
ലിസ്ലമാണ ഭീമനെ കൊല്ലുവാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ട്‌ അപജയപ്പെടഡ്പ
ഇലട്ം പാണ്ഡലരെ ഭഫിപ്പി വാന്‍ ചെയ്ത്‌ ചരിച്ചു പോയ
പ്ലേംശലട്ടെ ദ്തോധനുന്നല്ലാതെ ശകനിക്കമിഷാര്‍മെട്ടം ഉണ്ടായി
ഭട കളമല്യതാല്‍പാണ്ഡവയടെരപ്പേരത്തമല്ംടംതിപ്പറിച്ചപ്പം
98 പാണ്ഡവര്‍ സ്വ്ലോപമം ഇസ്ര പ്പസ്ഥത്തെം സ്ഥാപ്പിച്ചപ്പോോ
ഴം കകനിലുടെ ഓവം ഭരേ നിലയില്‍ തന്നെ. വൃക്ഷം കസുമഫല
(അള സ_രദജയെയോ പരഗുണത്തെയോ ആഗ്ശിച്ചിട്ല്ലാ ക
ല്ലാടിപ്ിക്ന്നുതി. ശകുനി ചെയ്യുന്ന വഞ്ചനകളും അരങ്ങിനെ ത
ന്നെ: ഗത്തതമില്ലാതെയാണ്‌! ആയാമം പുദധത്തിനൊതങ്ങിയ
ള്‌. ആയാട്ുടെ വയന കക്ൊന്നും അപ്പോം ത കില്ല.
രി പൃനൂു ചെഴ്യാലും പാണ്ഡവര്‍ തന്നെ ഖെച്ചുയില്ലെന്്‌ ആ

ഫാ ഭരതകഥ ി

രാം അരിന്തമു അതുകൊണ്ട്‌ യുദ്ധഭൂമിയില്‍ ചെന്ന്‌ അലിടെ മ
ച്ചു വീണി ന്നും

അങ്ങിനെ, ശകുനിയുടെ കാലം സുഖമായിത്തന്നെ കഴിഞ്ഞു"
ആദീലനാന്തം ആയാഠംക ഒരിക്കലും ദുഖിക്കേണ്ടി പന്ിടടില്ല.
പ്രംണ്ഡവരില്‍ ദൂദ്യേംധനുന്നു" ദിദേഷത്തെ റപ്പിച്ചതുടയ യോ
,ാതും രേയോഗ്ൃ്മായം അടങ്ങിയ അസ്യ ജനത്തറ നാശ
മിന്ന്‌ കാരണമായ ാരതയുദത്തിസ വിത്തിട്ട ഷ്യ മുത്തീക
ഒ്ലെ ആ ശമനിയാണ്ട്‌. മംാമാരരുത്തിലെ കഥാപാത്രങ്ങളില്‍
ബെച്ച അധികം നിഷ്ചിത നീചനും ശകനിയമ്ട്‌ം തങ
൦ ആയാളെ എനരയെടിലും ശകാഭിച്ചുകൊ്ളുക. ലോകമള്ള കാ
ചത്തേ കി തുട്ടേ കതമിട്ടു നടന്നേ മതുമുത്തഗ്ലി വരെ ആയാ
ഒ വെവുകാരിടികയില്ല എന്നു ആകും അരിയാം. ഇങ്ങിനെ
യൊക്കെ ബണെരിലും ആയാമുടെ ജീദിരും മനസ്സമാധാനുത്തോ
ടെയായിരന്നു. രിഷ്ഠാമദാവത്തോടം ഏകാ മനസ്സാ കൂടി
യാണെങ്കില്‍ മുഷ്ൂമ്മം ചെയ്യാമും 9ജിക്േണ്ടി വകയില്ല, ല
ബയജിലല്ലാതെ മാദ യാതൊരെടത്തും ശകനിയുടെ മനസ്സ്‌ പത
രീ്ടി്ല. ആ പഞ്ചനയില്‍ നിന്ന്‌ യാതൊരു ലാഭത്തേയും ശകു്പി
ആഗ്രഫിച്ചിടടമിപ്പ; ഈ മനോഭാവം സന്‍കമ്മങ്ങളിലാണട്‌ ആയാ
രം പ്രയധഗിച്ചിയ തമില്‍ ലിമയെയേ മാനായി തിനെ.
അഥലാം ആയുളടിലുണ്ടയിരന്നെ ആ മമതയെ -ഞാന്‍ം ന്‌; എന്ന
ഭാവത്തെകുടിരയിക്ിയന്മചെടില്‍മനസ്റ്ില്‍ടിന്ന* ിഷമത നിരങി
സമത്വത്തില്‍ കുടി ബ്രഫൈച്ലുനത്തെ പ്രാഖികകാമായികന്നു. അതെ
,അമുണ്ടായിപ്പെടിചും ഏകഗ്രേമനസ്്റിന റയും തിഷ്‌" കാമഭാധത്തി
(൫൯൭൦ ഗുണനഫലം ആയം അദാടിച്ചു, അതുതന്നെയാണു? മാ
സ്ുമാധോനം. ദുഷ്മുതയുടെ പാഭമാവട്ടം ലോകം ഇന്നും ആയാളി
(ശാപ വഷിച്ചു കൊണ്ടു തന്നെയിടികകുന്നു എന്നതാണ്‌.

ടികള്സല്‍.

ചണ്ി നിറഞ്ഞും, കോരു കലന വഷമായികിടക്കനാരേകു
കൂട ഇതാ, ആതി ൪ നക്കായി ഒരു താമരപ്പം മനോജ്ഞമായും പി
്മലമാചചും ദികസിച്ചു യിജസുന്നും കുമും വ ്നാക്കാനോയി രു കു

[0 രേ നിരൂപണ

5 ആഭുകാം ഇതം അതില്‍ ഇറതുന്നു. എടോ കൂട്ടരെം നിങ്ങ
ആ താമല്ലേ,യിനെ നശിപ്പികകതതേ! ശിഷ്ടന്മമേവരം .. അതി
(൯൪ ആകഷകമായ സൊ ധിലാസത്താന്‍ ഹ്ൃതരായിരിക്കുന്നു
സ്ത്‌ നിങ്ങാം മകി? കഷ്ട! അവര്‍ അക്കിനെ ചെയ്തി
ഉ: ലെള്ളമോ്ഷയും കവകിമമിച്ചു; ചണ്ിയൊക്കെയും ഇടത്തു
ചരിച്ചു (കളട ചേരൊക്ഷെയും കോടി എിക്തു. ബമോളങ്ങ
കളൊക്കെയു തതതിയചിന-ഫാ!. ആ താമല്പേചമിനെ കാമാ
ഭില്ല. ചണ്ടിലകാക്ിടയില്‍പ്പെ അതുനശിച്ചു പോയിടിക്കനം
ഭരിക്്റുെകമയും ഇങിനെ തന്നെയുണ്ട്‌. ടികണ്റ്റന്‍
ാത്തരാഷ്‌ കലത്തില്‍ ലിശിഷ്ചശേയനസമ്മാസ്ുനുമായ മേലാ
്ാഷിമന്നും പാഞ്ചുീസ്സ്രാഷമേച ഘട്ടത്തില്‍ പ്ൃാന്മായം മഹാ
മെല്ലാം ഒതുരിയിടിക്കല ധീരതയോടെ സഭയിിഠങ്ങി നി
അ സ്ത്രയലാദത്താല്‍ ജ്ലേദയനേജന്മാരടെ കൃത്യത്തെ അധിക്ഷേപി
ച്ച പ്രസംഗിച്ച ആ ജവാപിനെപ്പഠി രക്കേ്വോമൊക്കെയും മനഃ
സ്‌ പ്രേമാകലമായിത്തിരുന്നു. സയോധനാന്റെര സംരഭര്ങളൊന്നും
കണ്ണ രസിച്ചില്ല. പാണ്ഡവരുടെസൊശിദ്യത്തെ അദ്ദേഫം
ഫാര്‍ദദമായി മാനിക്നണ്ടു തന. എന്നാലും ദേഫം കൊണ്ടുഎ
തൊ കാഴ്യത്തിലും ജ്യേഷനെ അദ്ദേഹം പിടികിട്ടില്ല. തം
കടഞ്ച്ഭിമുള്ളൂവരൊക്ടെ ദുഷൂന്മാര്‍ തന്നെ എനി ബാലൂ
പരമമേത്തില്‍ ചേതകയോ കുടുബത്തെ സചരിക്കാതിരികയോ
ചെയ്യുന്നവനെ ജിജന്മാര്‍ മാനിക്ഷയില്ലം അലന്‍ ഒത കലദേവ
ിഷാകന്നു. കടു മും്ലമാണെന്ന്‌! തോന്നന്നുവെങ്കില്‍ അപിടെ
ശിഷ്യയെ നടുവാന്‍ ശ്രമിക്കുക. അത്തിനല്ലാതെ എതുദ്യ
ത്തോ$ കൂടിയായാലും അപ്പിടട നിന്ന്‌! മാദിയൊഴിഷുന്നവനെ ഭീ
൭ എന്നാണു" ലോകം വഴിക്കു. മന്നില്‍ ദിശി സ്ഥൈജ്യ
വും ഉണ്ടാധികിക്കട്ടെ. ദേഫത്തെ അതിനെ പോടിപ്പുലത്തിയല
കായി യിട്ടുകൊടുത്തേക്കക. രീഷ്ടുമ്ദോണരെപ്പോലെ തന്നെ യക,
തൂ ജോഴൂമിയില്‍ ജ്യേഷ്ു ലേണ്ടി തറ ദേഫത്തെ എറി ആതു
കൊടുത്തു. രിമഷ്ൊഗദ അതിനേഷും സ്വാ9 നോക്കാതെ ജിടി.

ഫാ രക്ഥ ിി

പഠ ണ്ഡവന്മര്‍.

ത്നങ്ങിനെയിങ്ങിനെ പ:ണ്ഡവന്മാര്‍ ധാത്തരാഷ്‌ കേലത്തെ
ട്ടാഴിയാതെ മടിച്ച്‌ മാല്ലുത്തെ നിജം അന്ദമദിക്കാറായി.
ഏതു ലഭിയ കംത്തൈഷുംമനസ്സമാധാനത്തോട സിപ്പും അര
യോട്‌ ധീരതേയോടേ എനിരിടഖാന്മഃ ശക്തിയുണ്ടായിര്നതു
കൊണ്ടാണ്‌ പാണ്ഡവന്മാര്‍ നശ്വരമായ യശസ്സും പച ്ുമ
യ ിഭയവും നേടിയത്‌. സവന്തം പരിത്രമര്ലതെ മന്നരി യേ
(ബെ ഖിയൊന്നുമില്ലെന്ന ബോധം മാ്ുത്തകവണ്ണമായിരന് ഓ
ഭയത്തില്‍ അവര്‍ വമനിട്ടളളത്‌. പിമൃജനത്തിനറെറ ലാളന കൊ
ബ്ടോ സസ്പല്‍ിപ്രദാവത്തിനെ ആധിക്ടും കണ്ടോ അക
ല്‍ രക്ക്‌ തമേണടയിട്ടില്ല. രാജകമാന്മോരോയിയനിട്ടം ഖരം
ഏളത്ടിയികികന്നത്‌! സാധാണേന്ത്ാനടെ നിലയിലാണ്‌. ശം
ടെ സ്വാദ്‌" അമര്‍ ചെപ്പില്‍ തന്നെ അനഃഭിച്ചു ഇടി.
പ്രരമയാ സുഖ ്ലേശങ്ങാം്ാമാണെന്ന്‌ അര്‍ രിച്ചു ഒം
ിസു്ികകളള മാ്സം "സ്പ്രയത്ങില്‍ ഉുടെയാണെന്ഭ കം
്പ്പൊഠം അരിലേക്ക േണ്ടുന്ന ഉപകണേങ്ങം ന്നൊന്നായി
തേനിനും നേട്ന്നതിനുഃ അലര്‍ ഉത്സുകടോയി. ിനയും
രിഖേകരും അേദില്‍ ലി. സധൈയ്യവും സ്ര്ടും അദ്മകം
യും ഡിശുദ്ധിചും അവക്‌: ക്ലേശങ്ങറില്‍ നിന്നുണ്ടായ സമ്ധോ,
രാണ്‌. ചെരപ്പുകേത്തിക്ം ലര്‍ അകോില്ലത്തില്‍ നിണ തെ
ടില്ിഴ്ചു” തിഭോശ്രയന്മാരായി കാടുകളില്‍ ചുദിക്കിജുഡം
കൂടിയും അവരെ നൈമശ്ലേര്‍മാ യമാ ബാധിച്ചിട്ടില്ല. സ്ഥിരമോ
യ ജിശുമധോദ്ദേശ്യത്തോട രടിയാഴണജില്‍ ഉ്സോധമായി ലോക
ല്‍ ന്നു തന്നെയില്ല" ക: ഡേബോധേമുണ്ടയിടടണട്‌.
പ്രതിബ്ധബളെയൊന്നും വര്‍ ലകെച്ചില്ല. മല്‍കോ്ലുയാ
൪ അലയുടെ മനസ്സ്‌ പ്രബുദ്ധമായിന്നു. യകെരകോനോയ ഫി
ഡിംബനെ കണ്ടപ്പോ അവനോട്‌! എതികുന്നരില്‍ ദീമനി ശൂസ
ലോ മാുള്ളവക* ആപല്‍ശജയോ കൂണ്ടായി്ല. പൊതുെയുള്ള

1]

ബ്‌ ര നിരൂപണം

ൂണ്ടിനായി ബകനാട്‌ നേടിടചാന്‍ മീമ രങ്ങിയപ്പോം അ
പരടട ആരുടെയും മനസ്സിനെ സ്വാതിതേസ്? സലചിയമം ലാന്‍
കഴിഞ്ഞില്ല. മോജാകുമമയൊകൊയും മുഖംതിടിപ്പിച്ച്‌ പാഞ്ചാ
ലിയെ ലോംകന്നു കാഴ്ും സാധ്യമാണോ എന്ന" ഖര്‍ സഗ
യിച്ചു: പാതിരാല്മെന്നു ഭാവത്തോടെ കാടം മലയും സിദ്ഞെ
്വാണ്ഡയപ്രസ്ഥരക്തെ സൃതമാഷ്‌ ഐ അക്ക: കൊടത്തപ്പൊം
അപ തുപൂരാകയോ ആതു നന്നാകാ പ്രയാസത്തെ ബിന
ച്ച്‌ മസ്സ്‌ കിണിക്ഷയോ ചെയ്തി. സ്ഥിപ്രേയതാത്താന്‍ ഒരു
ഭരംഗേത്തെ സക്ലതു്യമാകിക്കിയമു. അമ്ഭുതകും അസ്ത്ര
(മായ ഭേധായയെയും അമിടെ നിച്ചു. ലോകത്തിലെ മാമാ
(ന്മാരയൊക്കെയും ജയിച്ച്‌ കേമമായി, ഓജുസ്യയ യാഗം നടത്തു
കയും ചെയ്യു. മനാഗുണം രിക വരകത്മക്ുടെും സ
(ൂഭാകഷവാന്‍ കട്ികയില്പയോ! പാബോലിയെ സയില്‍ കൊണ്ടു വ
.ി അധമാനിക്ഷമ്പോം പാണ്ഡവാ പ്രാമിപ്പിചു സ്യയലോ
ധും സമനശകതിയം ജിസ്പൂയാവഷം രസന. പാഞ്ചാലി
,ണയാവസമക്തില്‍ ഒട്ട ജോകന്മാടെ ഒന്ിച്ചു മടിയ ആ
കൈക ഭീമാദിദരന്തംടില്‍ ന്ത്‌ എടിടപപം ചോയിരുനതിച്ല.
്യായബോധത്താല്‍ മാത്രം ആ അയമായത്തെ ചര്‍ കുച
സദിച്ചതാണ്‌. ടും ലീം ചെടിക്തി അപര്‍ കാട്ടില്‍ച്ചെ്നു ഉ
ഭിജപ്പോം അടിചു അചര്‍ സുദ്ധവാസോചിരുമാകി. പിഴ
അ കൊല്ലത്തെ ഖനാവാസമും മഃ കൊടുത്തെ അജാത വാസലും
കിച്ചു ടങ്ി പരികയെന്നത്‌! പാണ്ഡവം കഴ്ൂസാധ്യമാണെ
അ രോന്നിയില്ലം ധര്മ ഗ്ധ്ചന്മാടെ കൈകഷന്‍ കം
ടര്ങിയല്പോം പാണ്ഡവര്‍ കൂടി സ്ന മത്സാഷിച്ചുലെടില്‍ ധേ
ഓാഷ്‌കം അദന്നോടേ മട്‌ജമായിമന്നു. ധമനി അരെ ഒര
നീ അരുമരിച്ചി്ല. ഗസ്ധദ്ന്നാമോട* പൊത" ധാത്‌
രെ മോഷിപ്പിച്ചനക്കയാണ്‌ അവര്‍ ചെയ്തത്‌. അമജന്മാതലാസ
കാലില്‍ വിേടന്‍െര ലശുകലത്തെ ധാഭ്തഷേ?ടന്മാര്‍ ദ്ധ
ചട്ചപ്പോഠം തങ്ങി 3: വന്നാലും തമ മക്കി

ഭഹാദാരരുകഥ ്‌

രന്‍ ഗുണത്തിനായി പ്രയതികേണത്‌' ധമ്മമെന്നു കരുതി അ
ചര്‍ ശത്രകളോടെരിടി്ടു. അജ്ഞാതവാസം കഴിഞ്ഞി! യത്ിനു
ക കോ്ലുകളൊകൊയും കൂ്ിയിരികമ്പൊമം കൂടിയും അലര്‍ ആഗ്ര
ച്ചത്‌ സമാധാനത്തെയാണ്‌.. ഇങ്ങിനെ അലയടെ ഗണിക
ശരങ്ങളെ എണ്ണി എണ്ണിപ്പാമ്തു തുടങ്ങിയാല്‍ അറാമുണ്ടാകയിട്.
ുതൂപര്ഷത്മില്‍ ിജക്കുന്ന ഭീഷ്യട്ോണശയയന്മാര്‍ പാണ്ഡവന്മാമ
ടെ ഗുമണദാവത്താല്‍ വശീകൃതമായി, അവരിമുണ്ടായിരുനനു ചില്ല
മോണങ്ങാളോക്കെയും ഗുണങ്ങാംകിടയില്‍ മറഞ്ഞ്‌ നിതുഴഅമായിം
സദഥനശമഭിം സ്വയം, പ്രയരാശീലം, മനശുദരി ന്നീ .ഗുണ
(ളാല്‍ ഏനുകാലത്തും തേത്്മാദ്തയു പോകാത്ത യശസ്സ്‌ അല
തേടി.
ജധിക്സിക.

ധി്സിറ തൂധധഗരി കര കടിഞ്ഞെ നിലയിലായിപ്പോ
യി. ബന്ധു ശത്ര, ജം അദ്ദേഹത്തിയണ്ടായിടടി്ല. തനികെന്ന
പോലെ എല്ലാവകം അദ്ദേ നന്മയെ മത്മിച്ചിയന്നു. തിന്മ ചെ
ലില്‍ സംത്ചപമല്പാതെ ഒടിടത്തും അദ്ദേഹത്തിന്‌ ദ്വേഷഭാ
പരം മണ്ടായിട്േില്ല. അദ്ദേഫം പ്രശാന്തനമണെടകിലും ആനക.
കഷം ധമിമജനണെജിലുംക്ഷ്രിയധമ്മകകിന യോജികാ
ഞന്ണം ശത്രുകളില്‍ കൂടിയും ടയാലുും ആയിരുന്നു, സശ്േയ
മോ അദിക്വാസമോ ആമ്ദേഥത്തിന്‌ ആമിലും മബ്മായിരന്ിച്ല. ൭
ള്കോധനനന്‍ രെയും അദന്മരേടെയയം.നാശത്തിനായി പോരസ്ത
കായി പ്രദത്ിച്ചു തുടരിയപ്പൊഴും ആ ദൂജ്യോധനതില്‍ അര്ടേഹ
ഞി സോദപാത്സല്യമേ ണ്ടായുള്ു. ഭീമനെ ദൂട്യോധനന്‍
ഇശിപ്പികകാള്‍ തൂമിച്ചപ്പോഴോ, തന്നെയും ആന്മന്മോരെയും അര
കകിച്ഛത്ത ട്ട കൊള്ളി ലെച്ചപ്പോോ ഈ വക. അക്ൂമ്ങളെപ്പി
ഗ്ുജേനങ്ങമയോട പോലും ദം ആമാരിപ്പെടടില്ല. കടബ
ഛി്മൈപ്പുരി പം അറിയിക്കുന്ന കരേല്തിനെറ മന്ദത
യും പ്രതിയും ഹായികമോണെസ ിശ്വണിച്ച? അാദുഫം ടെ

ഖന ര വിപണ

ങിിന്നേതേയളു. ഇത്രത്തോളം ശൂദധഗരി ലെടകികിലിത
ആ അദകേലമായുള്ളതല്ല. കഴ്യിരപ്പൊന്നും കൂടാതെ മില
കൂ സദ്യത്തെയും പ്രയഴിയില്‍ തൂത്‌ ലെയക്ുന്നലനെ ലോകം ലി
ചല്യില്ല, അന്‍ മറവജാവക്‌? മേ കിപ്പാടമായിട്ടാണു' തീ
ക. അങ്ങനെയുള്ളവന്‍ സസ്തറസികഷയാണുത്യമം. മാജി
൫ കൂടേയില്ലെന്നിമികില്‍ യുധിഷ്ി പണ്ടേ കാട്ട കയുമായിത
അ വാസ്തവത്തില്‍, പാണ്ഡവര്‍ അത്രയേറെ കഷ്പ്പെട്ടതിനൊ
കെയും കാണം യുധിക്ടിമര ിലകലിന്തെ ശരദധതയാണ്‌ ധാ
(ത്തരാഷ്‌ രുടെ കൊടില്യത്തെ അറികയുയുഖരാജാലായിരികയോ
തന്നെ തെര നിലയെ ഉൂപ്പികത്തകലണ്ണ്ണംപ്രവ്ിക്ഷയും
ൂധിഷ്ടിരന്‍ ചെയ്യേണ്തായിന്നേ. ധാരേ ടക്‌ പ്രായം
ടക്കം മുമ്പേ തന്നെ ഗുരജന സമ്മതതമാടേ തിക സ്റ്രായമായു
കള രാജ്യ്ാവകാശത്തെ കസ്ത്ലാക്കവാന്‍ ശ്രമിക്േണ്ടതുമായിമന്നു.
(ദ്ദേഹം എല്ലാമെയും രേപോടല ദിശ്വിച്ചുകൊണ്ടിരികകയാജിം
ടക്കം ശത്രക്മ്ടട ഞ്ചസയില്‍ ചെട്്‌ കൂടം മലയം ചുദി്തികി
ഞു ലേണ്ടതായി വന്നും

രണ്ട്‌ ഭാരതചിത്തിലെ രാജാകന്നരോക്കെയം ദോ പ്ര
തക രതം അഷ്ടിക്കു പരിലായിന്ന. ഈ സചഭാവം മന
സ്ഥേജ്യത്തെ ലതു രിന അലരേകികൂള ആരിലും മെ
വും പലേടത്തും ചിന്ിച്ചിരുി മഖയലമാപാതെ മേ ലയത്തില്‍
അന്നെ ചേതി" ബലപത്താക്കുന്നതി൯ ഹ്ലീനെ പകരിച്ചി
ന്ത. എല്ലാ കാലത്തും എല്ലാലകം ഇത്ങിനെലുളള ്രതാനഷ്യോന
ശീലം ആലശ്യമാണ്‌.. യുധി റ വൃതം സമതപമള്ളവര്‍ പോ
ജാ ചൂരി ദിളിച്ചാല്‍ ടിന്നാവകയില്ലെന്നാണിം, ഈ മമ്മ
ഗ്രഫിച്ചിടണ്ലോ ചരിയദിയാത്തേ അദ്ദേഥത്തെ ക്ളച്ചചതല്‍
തോളിച്ചയച്ചത്‌. പാണ്ഡവര്‍ ചെസ്തൊടമത്താക്കെ ധിജയം നേ
ടകം ഡോരാരബ്ദത്ങാം ചൂടിയ സ്വ്ലോലാമങ്ങളുക്കേകയും ചെയ്യക
ത ഭീമാരിുനാമായുടെ സമമര്യം കൊല്ല; യ ഷ്മീരചറ മന്ശൂ
ഭി കൊണ്ടാകുന്നു. ശുഭയിചാരങ്ങള്ലരത അദ്ദേഫത്തില്‍ വേരെ

മഹാഭാരതകഥ ]

രിപ. എടിടടയും ഗുണത്രയല്പാതെ അദ്ദേഹം ദോഷത്തെ കാ
അന്നതുമില്ല. ആദ്ദേഫത്തി്റെറ ഈ ഗ്ലണമാലലും അതിനൊത്ത
കരമഞ്ങളും ആദ്ദേഹം ചെസടമര്താകെ ഗ്രണത്തെ വല്ിച്ചുകൊ
(ങി. ഗസ്ധലന്മാര്‍ ധാത്മഷിടരെ പിടിച്ചു കെടടയപ്പോോ ആ
(രെ ധീന്ടടുത്ത്‌ നിഷ്ലന്ുഷമായ സോദരസ്സേഫത്തോടേ അദ്ദേ
൦ അലെ സമാശ്വസി്ടിച്യക്കന്നതും, യുദ്ധത്തിനുള്ള ഒരുക
അമളകൈയും കുിഞ്ഞ പിന്നെം സഫാദരന്മോരടെ ക്രോ
ഭാവത്തെ വകലെയ്ത്ംതെ ഒരൊറേറ പീടെര്രിലും കിട്ടി
യാല്‍ ഞങ്ങാം േങ്ങിയിരന്നേകകാമെന്ന്‌! ശത്രകിക്ോട്‌
അദ്ദേഹം യാചിക്സ്േതും യമ്ഭൂമിയില്‍ നിരായുധനായി ശത്രു
സൈസ്പുതമിന്‍െര ഗൂടയില്‍ ചൂടി നടന്നു ചെന്ന്‌ തന്നോട്‌ എരി
പാന്‍ മേ നില്ല ഗുരജുനത്തെ ദം മികതപ്ൂ്ലം നമ,
്യിക്ുനനതും മക്ഷസ്വൊക്ഷെയും ആനദ്ബോണ്സം തുകത്തേല
൫ ആയ! പാണ്ഡവരുടെ കഷ്ട്ങാംക്കെന്ന പോലേ തന്നെ
ഗ്ുണങ്ങറക്കം അദ്ദേം തന്നെയാണ്‌ കാരണ, ദീമാജ്ളന്നാ
രെ താന്‍ ിടാതെ ക്ഷമയോ പിടിച്ചു ജിദ്ുകയുംം അങ്ങിനെ
(ഇവള്‍ സമാനശിലത്തെ വഭൂമ്ുകയും ചെയ്തി്െട്ില്‍ം ഇവര്‍ അ
അ തന്നെ ശത്രുക്കളോട്‌ കൂടി മുട്ടുകയും കാഴ്യമൊക്കയു കശപ്പിശയാ,
കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.

രധാവസരത്തില്‍ ഷധിഷ്ണിരാ ദേഫമാകെ കീി മുറിയ
യാല്‍ കൈയില്‍ തിടിച്ചു ചെന ആകപ്പാടെയോത്്‌ കിരു
തായിക്കെയ്ൊു അ്ിടെ വന്നെത്തിയ അഭിളൂനയെ ിശി്ചുമാ
(൭ ഗാണ്ഡീഖത്തേളളടിഷും പുചിച്ചു കൊണ്ട്‌ കെയ ശകാടി
കയുണ്ടായി. ശു ധാശയന്മാര്‍ തീണ്ണുമായ പേടന അദമഭലിക്ക്വെം
൦ തന്നെത്താന മറന്ന്‌ ആരെയെത്കിലും കിനമായി ശകാരിക്ഷ
യെ നാത്‌ സധോണേമാണ്ടി. യധിക്ിരഷറ മനസ്സ്‌ ശൂുദധമാ
ണെങ്കിലും ഗംഭീഭധയമാണ്‌. സാധാണന്മാടൈപ്പോോ ഒ്രേ ലേ
ശ്ര്മിലൊന്നും അതി ജക മറികയില്ല. പല നാശങ്ങറളയും
സംോദാന്മായടെ നോടടകകാലാലുണ്മാകാ ദോഷ്ങമളയം രര.

] യേ വിപണ

ഭാം നിരയെ അയയുകര്‍ം ശത്മിക്ഷയദിയിടികു്ന അസ്മ
യു എല്ല കൂടിയോത്യപ്പാഠം അദ്ദേഹം എന്തോ ചിലതെല്ലാം
പ്രാത്തു പോയിയെസ്സേയള്‍ു. അഴ്ളനര്‍ യധിഷ്ഠിനി രിച്ചു
കൊടുത്ത ശകാരം വകൂരേ കലിത സിലയിലായിപ്പോയി. ആട്ടി
ഫാം സ്സുഫമായ ദുഖത്തെ അപ്പൊാം നയിച്ചു. അദ്ദേഹം ത
൯൪ ശുദധാഗതിയാല്‍ സഫോദ്മോരെ പടപ്പ ദുഷ്ചപ്പിക്
ബ്രി പന്നി പച അപ്പം മണ്ണായി ബോേയിചച
ൂമമൊക്കെയും കുറിങ്ഞ പിന്നെ പിഭയയലാടത്തെപ്പാറി മ
ിംകണ്ട ലൃശിഷ്സിരന്‍ മമ്മവണം പിടടിചെട്ട ചോലെ സിക്ക
യാണുണ്ടായത്‌", കണ്ണന്‍ ൪൫ ഒദ്യഷയൂസഹോദരനോണെന്ന്‌ അ
കെ കൂടി ചെയയപ്പും അദ്ദേഹം ഒര്‌ ബാലനനൊപ്പുേകമ്തു ത
ടി. ഭീഷ്മ താമഷനുംഗ്ുരനങ്ങളും ബദ്ജനങ്ങളുമെല്ല ച
്മൊടുങ്ങിയ പിന്നെ താ ആരെ സന്തോജിപ്പികാനാണ്ട്‌ ലീ
ഫിച്ചിികകണ്ടത4 സഫോദമന്മാരെ കൂട്ടത്തോടെ നശിപ്പിച്ച്‌ പി
ഭിച്ചിടതേ രാട്യുത്തെ അദമേദിക്കുസരില്‍ തനിക്ക്‌ എന്തൊ
സപാദാണുക്ളത്‌? മമ്മളകമാവുന്സം സ്റരീഭന്ങാം ലാധിട്ട ക
ന്നതിനിടയില്‍ തന്മിക' എന്തോരു സമാധാനമാണുക്ളത്്‌ ഭീ
ഷ്ദ്രോണന്തായും ക്സ്ുയ്യോധനാദിചകടം ഇല്ലാതെ വിജനമായ ഗല
൧ പോലെ ത്യ ഓിടക്കന്ന ആ രാഭൂധാനിഷചില്‍ താന്‍ ചെല്ലു
അതെന്തിന്‌? ഇ്ങിനെയെ്ലാം കൂടിയോത്യപ്പൊം സല്ത്തെ
ജും ഉപ്പേജിച്ച്‌ കാട്ടിലേക്ക്‌ ലോകയാണ്‌ ഇ ന്യതൊ്‌ യുധി
ഫ്ലീക്‌ തോന്നി. മരത്മോലുടകുട ആോട്ടമൊന്നും ഒരധശ്
പ്പെടുതെുംമന്നിനെഷും മിദലികാതെയയംകിട്ടിയതി മിക
ചെന്നെിയെടത്ത്‌ കിടക്കയും ചെയ്തുകൊണ്ട്‌ മസിലും ആഗ്ര
൦ ലെയ്രാതെയുടയ ആരെന്തു ചെയ്താലും േഭേമെനനിയേ ഞന
ഭബിച്ചു കൊണ്ടും സ്യ സമാശ്നനാടും മേംുക്കതു യമ ചു
ഞിട്ജുലാനാണ്‌ താന്‍ ആഗ്രാികുന്നതെന്ന്‌ അദ്ദേ എല്ലു
ടെയും അരിഷിച്ചു. ലെകിക ജീവിതത്തി ഗരണമത്തെയും ഒര
(ൂഭതയെഡട ..-.ി അനുജന്മാര്‍ യുക്തിയോടെ പ്രസംഗിച്ചുത

കഫാടാരതുകള്‍ [

അഭ അദ്ദേഹം ശരിലെച്ചില്ല. ശയ്യയില്‍ കിടക്ക ീഷ്യന്‍ ലീ
ലിരുതരമതവാ്ശൈയു ലോകോസ്തുതാളെയും മുട്ട്വന്‍ ലെള്ിലാകകി
കൊണ്ടി ഒരു ദിര്‍ഘപ്രസംഗം ചെയ്തും എുള്സയം ലാല ഭ്ടഷിശവാര
താമ പ്രത്യക പ്രത്യേകം പ്രസംഗി. മേങങിനെയെല്ലം കൂടി
ധി. മേല്ധം സമാധാവിക്കയും രാജ്രമാമ കായയുല്ക
ജു ചെയ്

ഭൂധിഫ്ിരരമനുശുദ്റിഷെയും ധമിഥിക്സയെയും പരിയോ
കരസ്പൊര്‍ം അദ്ദേ ക്ഷത്രിയകലത്തില്‍ ുവിക്കേണ്ട മരാളേല്ലെന്നു
തോ്നിപ്ോക്ന. ബ്രാച ണകലത്തിലാണ്‌ അദഫം ജനുച്ചു
തരെ്കില്‍ ബ്രികളടടെ തദ്വാഗുണത്തപ്പോലും ആഅധകരി്കെ
തക്ഷ ഗുണ്േവൈഥിംൂ ചൃഅള്ദേഫത്തിഷണ്ടോകുമായിമന്നു. സവസം
ശ്രപഭിര്യാഗിയായി കില്‍ ചെയ താടിയും തലയും വീട്ടിലെ
കിലും നാദ്ിലിരാന്ന' സുമഭോഗങ്ങാം അയിച്ചു കൊണ്ട്‌ ഒരു ര
കി എന്നു നില്കില്‍ അദ്ദേഫം യശസ്ഥിയായത്ത്ഗിടട്ട്‌. നി
്യാമദോപത്തോട കമം പെ്യ കൊണ്ട്‌: ടിചന്മുകുരുനായ ജവാകം
സെപ്പോലേ സമാള്‍നനായും വശരദ്ധാകതനായുംരാഴ്ം ഭടിച്ചുകൊ
ഒട്ട്‌ ജധി്സിര യ മാജപിയായിടടട്‌.

ധിച്ചിരന്‍ സദ്കര്മങ്ങളെ യും മത്തില്‍ സമളിച്ചികം
അം പെരതപത്ങിന്‌ ഒട്ടൈതിലും വിലയുണ്ടെന്ന്‌ അട്ടേലത്തിന്‌
തോന. മൈല പോലെയല്ലാതെ എന്നും ഒന്നം നടക്കുക,
ടരിലലെന്നാണ്‌ ആദത്തിന്റെ ധികം. സദ്യദ്യലോിയായ
ഇശ്ധനില്‍ അദ്രത്തിപ കേരിയാല്‍ എപ്പാെയും അദ്ദ
മോപ്പോലേ സ്റ്േികവും മാലുനങ്ങാംഷ്‌: ഒരദ്ദേമം കീറ ടുകയും
ചെയ്തുകോണിരുനനു. മിമസൈസധാര നില നേരേ മറിച്ചാണ്‌. പെര
(ഷത്തെ മാട മാനിക്ഷാപ്ലാതെ മവരപ്പാി ന്പോഷിക്ക
പോലും മീമള്‍ ചെയ്യുന എയും പൊടയകപുട്്റമാധും എല
ഭില്ം ചായം ഒനനമാ്രം പ്രവത്ടികുസരാടമാണ്‌* അദ

ളം മ നിപേണം

കാണുനത്‌. മീഷ്ന്‍ ദൈഖത്തെയും ചെടരുഷത്തെയും ന്നേതന്നെ
യായിട്ട മിശ്വിക്ുന്നു. മീമനാലട്ടേ, പെടരഷത്തെ മാത്രമെ ലി
വാസിക്ന്നുള്ള. സ്ലകമ്മപാലങ്ങളും മരണം കൂടിയും സ്വേച്ഛാധി!
നമാണെന്നാണ്‌ അദ്ദേഹത്തിനെ സമ്പ. മദം പ്രാണാ
താരപടിശീലനുത്താല്‍ ഇന്്രിയങ്ങളെ സ്വാധി നമാക്കുകയും ഇപ്ലുശേ
കൂരിയെ ബഭവയ്താക്കുകയും ചെയ്തിട്ട: മൂജ്യോധനന്‍ അദ
ത്തെ പായുകമ്െക്കെ ട്‌ കടിപ്പിചയപ്പൊഴും ഗംഗദില്‍ കെട്ടിതോ

യ്പൊഴ്‌ം ദേഹാപായട്‌ നേിടാതിരന്നത്‌! ബല്യേകകില്‍ തന്നെ
ലിസ മള്ലിച്ചുകോണ്ടിലന്ന ഇല്ലാശമരി പ്രയോഗത്താലാക
അ. യശസ്ഥി യാലേണമെന്നോ നാടും ധനമും നേടി സമ്പന്ന
നാവേണമമണോ ഭീമസ്സി ആഗ്രാാമിച്ല. ആഗ്രിതനകാടെ കക്ഷി
കരതൈയുംഭഷ്ന്മാമെ നിഗ്രഫിക്കാതെം ഭിടടകയില്ലെനാണ്‌ 9
ദദഹത്തിനെ ബത. ഭൂമിയില്‍ അന്നുണദായിവന്ന മഷൂന്മാരെ മി
ക്വാറം ലിച്ചി ആദ്യമാണ്‌. മുജ്യോധന:മുതമ്‌ ണ്ണ
ത്തേലും തല്ലു തകത്മതും അദ്ദേഫം തന്നെ. ഭീം ഒരു ഓ
കഴസിയായിരനിട്ടം തന്നെ ഒരശ്രയി കിയാല്‍ ക്രൈ പടിഗ്രഫി
ചു അചളിലുണ്ടായ സന്ത്ാനമാണല്ലോ ഓഭിഷ്ടായ ഘട ലിക.
ചാന്‍. കൃഷ്ണാട്ജുനന്നാര്‍ ചെയ്ത ചരിയാല്‍ (കണ്ണറ വരായയധ
മദര്‍ ഘടോല്‍കചന്‍ യുമഭ്ൂമിയില്‍ പീണടപ്പോയി. ഇകഥയര്‍ി
കിട്ടും ഭീമന്‌ കൂസലൊട്ടം മണ്ടായിൂ്ച. ഫഷശാകങ്ങളൊന്നും
അട്ടീഫത്തിില്ല, ദും്ൂജനത്തെ കാണുയ്പൊാംമാന്രം യേതഭം ലീ
ഫോസേം രക ബരകുടിച്പികാവേണണ്ടെന്നേയളളു. ഏയു ഭഷ്യമോ
കായ്യത്തിലും അദ്ദഹം ചെന്നു ക്ടിടം. ഒന്നും അസധ്യേമായി
ഭ്‌ അദത്തിന: തോ്നിൂി്ല. കൃശ് സുറ സഹായം ഭീമന്ന്‌ പ
പ്പം ഉണ്ടായി കൊ്ില്‍ന്നതായി കാണാം, ഏതിലായുമും
ഭരിശ്ഭാലും നിശ്ചലമുമായ ധിശ്വാസമുണ്ടെങില്‍ ന്ന്‌" ദൈവ
അായവുമുണ്ട'. ഭീമന്‍ പെമേഷത്തെ ലഭിപൂണ്ണിമായി കാണുക
യും അതിനെ ൂഡമായി ധിശവസിക്ഷയും ചെയ്യുന്നും സത്യത്തില്‍
അതു തന്നെയണ്‌ ഇദശവലിശാസം. തുകൊണ്ട്‌ ീമള്‍

ഫാ ഭാരത പി

ആഭ്യപ്പേടാതെയാണെടിലും അദ്ദേഫത്തേടൊന്നില്ചു തന്നെ
മൈം നിന്നിരുന്നു. ഇതാണ്ട്‌ ൃണ്ണൂന്‍ ദീമനനെ സംായിക്കുന്നതി
(൫൯൪ മതം, ഭീമനാവടടം കുനെ മറുളളവര്‍ പോലെ മാറ.
കി; ഒരുസ്സേഥിതന്‍ എന്ന നിലയില്‍ മാത്രമെ ഗണിച്ച്‌
പരി്സ്ുപേരലഷത്തെ ആദധിക്ന്ന ഭീമന്‍ പരടി സ
്യശ്വനാല്‍ ആഅഗ്രീതനായിട്ടുണ്ടെന്ന്‌ കാണിപ്പൂന്‍ വേണ്ടി,ജീ
൪ ഇട്ട്‌ മാനിഷ്ില്ലെടിലും കൃറ്റി അങ്ങോട്‌ സായിക്കേ
്ജിലന്നും പാഞ്ചാവസ്്രാക്കേപഘടടത്തില്‍ജ്യേഷ്ടയെയെോളെ.
ിചിച്ചിട്ട്ി അദ്ദേഫം തേങ്ങി നിന്നത്‌, ഗാ കൂകി സഭയി
ലോട്‌ അദ്ദേം ചാടിചോയിരയങില്‍ പിന്ന ഒന്തിനെയെങ്കിലുമ
ബാകി പെയ്യുമോ എന്ന്‌" സശ്യമാണ്‌: പാഞ്ചാടിില്‍ മറ
കളവടൈകകാര്‍ം അധികം പ്രേമം ദീമനസട്ിന്നു. അലൂടെ പ.
ല ആവശ്യങ്ങളെയും നിപഷിചചതും പ്ല മുഷ്ധങ്ങളെയും അകി
തും ഭീമനാണ്‌. ഭാഷയില പ്രണയിച്ച നിമിത്തം കഴമ
അം പലതും അമ്ളേഘത്തിന്‌ സി ക്കേണ്ടതായി പന്നി. ഭാ
ഭൂ എത്തുപാഞ്ഞോലും അട്ിലേക്ക്‌ അട്ടിഫാം മ്പ ിും നോ
ക്ഴാതെ കരിച്ചു ചാടിയേയൂം. പിടിച്ചു നില പയധിഷ്ിനി
ഒ്ലന്ിഭിക്കില്‍ ഭീമള്‍ പല കണ്ടാമികഴ്ിലും കടആമായിരന്നു.
എകിടെും നേ നിന്നു പൊയതുകയല്ലാതെ മത്രുകളില്‍ വഞ്ചന
പ്രയോഗിക്കുന്നത്‌ ഭീമന്ന്‌ ഇഷ്ടമ. മാിലും സ്റ്ോലബപ്ുമാ
(ഇമാവടട്ടെ ിദ്വേഷമാവട്ടെ അദ്ദേഹത്തിനെ മനാ്്ിലി്പ. ഷ്ഠ
(അരെ കണ്ടാല്‍ മുട തന്നെ കഥ കഴിക്കയല്ലാതെ കാഴ്യം റി
ലെകയില്ല; മഫാന്തരരെ ആട്ദേഫം ട്ടം ാനാരികെയില്ലെ്
മതെ അലക ഒളിക്കും തല കനിയല്ല. താന്‍ ആഷൈസ്ത
തികയില്ല; ആരോടും തരൃലലാരിപ്പെടടകയുമല്ല; മദാമാള്േടയും
സംായത്തെ അത്ചമികഷയുമില്ല. ഇങ്ങിനെ ദിമടര സ്വഭാലധിശേ
ഷങ്ങളളൊക്കെയും ജസ്റ്റോദ്ൃശമാണി. പെടയത്താല്‍ മഭോഷത്ത
നായിരന്നലെന്നല്ലാതെ ഗല്യം അദ്ദേഥത്തിനി്ല. എല്ലാംകൂടിയോ.
കിയാല്‍ അദ്ദ ഒരു ശിഷ്ട പുരുഷന്‍ തണെയെത്കിലും അമേ
ം

ര മ നിത്ചണം

ത്തെ മേ കഴ്ുളവന്‍ എന്നു ഗണികയപ്ലാതെ ലോയോര്‍അ
ദ്ദേഹമത്തെ രത്രയേറെ പുക്ാിപ്ലം ഭീമന്‍ മാന്മാമെ ലമാ
തികാതിരന്നതുകൊണ്ടായിടികാഠു അതിവ ലാഭമായി; അദ
ഫ൦ ബപ്ുമാസ്റ്നനാപാഞ്ഞത. കുയ്യംകിനെപ്പുററിയല്ലാതെം അ
ദ്ദേഫത്തില്‍ അസ്പയഭൃശങ്ങളായുണ്ടായിരന്ന മഠ൨൮ ഗുണങ്ങളെ ലോ
കൂ ലെട്ലിവായി ആടികായ ഗ്്ാിക്കയോ ചെയ്തില്ല. യശ
കഷായാ മനോ മാജിസ്റ്റമോ മനശ്ചാഞ്ചദ്യമാ ഇല്ത്തേ മീമസേന
൫൪ മനോടികിഷുതുയോം കയം സ്ലതാണ്ട്‌ ലമിയതെന്നിസ്മ
യൂകെ മാത്രമെ അിചാ൯ കഴികയളും
അള്ളുനന്‍,

ശിക്ടി്റൊപപും ഭീമറയം ജീിരഗരി അുകടികാന്‍
അസധധ്യമായുള്ളതാണ്‌. ഞരടെകിലും തിനൊരരിയാല്‍ക്ത
ഒന്നു പൃണ്സുമാവാതെ ഇടയില്‍ തങ്കി നിന: തിണ്ടാടേണ്ടി വിക,
യാണുണ്ടാകകം, എന്നാല്‍ ആജ്ളനനവെം ജീവിതഗതിയാട്ടെ,
ആകം ലി൯പാറാദുന്നതാണ്‌. ട്ദൈഖത്തെയും പെരരഷത്തെ
ജും അജ്ജുന ഒരേപോലെ വിശ്വസിക്കുന്നു. ദൈവം കൂടാതെപെ
,ഷിമാ പെരമേഷം കൂടാതെ രാവോ പ്രവര്ികയില്ലം ജിത്തും
ച്രയലുമെന്ന പോലെയാണ്‌ ദൈവത്തിെരയും പ്പെടരുഷത്തിനെ൨
(യ തില, രണ്ടും എപ്പോഴും യോജിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കു്നതായേ ശം
ഭരി്ായ ഫലം തണ്ടകേയുള്ള. ഗുഡ തമ്മില്‍ ഇടയുമ്പൊഴാണ്‌ ക
ഭൂമോക്കെയും തകരാറാദുകയും ദുഷികണടി ലഭികയും ചെയ്യുന്നു
(൭. പ്രരേഷത്തെ ട്ട പ്രവര്ിപ്പികകാതെ ദൈധത്തെ മാത്രം
്ികാണിച്ചിരിക്കയും ദൈലത്തെ ത്ളികളത്ഞി പൊടയഷത്തെ മാ
രരം ജീവിതാധാമോക്ഷുകയും ചെയ്യുന്ന ഇരൂടടം ലോകത്തില്‍ ലി
യമുണ്ടാകയില്ല: അട്ളുനന്‍ഠ ഇട ദൂഡധദിശേത്തിനൊത്ത
ചദ്്ു തന്നു ദൈചല്ും പൊരുഷവ്ും മാദ്ദേഫത്തില്‍ പ്പോ
പ്രവശടിച്ചിരുനന, ഒദ്ദേഫതഭിനുടൊയ ഏതു വിജയും സ്വസാ
ല്ലം കൃശ് സി സഘായലും യോളിച്ചു നി്നതിന്‍െറ ഫലമാണ്‌. അ
ദേഹം എപ്ാവമിം ലവനാണ്‌. ബ്ൂഴുനാടിപ്രായമന്ുസമിച്ചേ

ഹാ േതേകഥ ര

എതു കായലും ചെയ്തുയളു- മംന്നോടെ കരിപ്ു്ലം നമിക്യും
സാധാണന്മാരെ സ്സ്േഥപമ്യം ോഭിക്യും ചെയ്തന്നു: അന
്വമോയ യശസ്സു നടനമെന്നും ലിക സുഖഭോഗങ്ങളെ
യ പൂട്റ്മായി മേനമിക്േണമെന്നും അദ്ദേത്തിന്‌ ്ലണ്ണം
ഒആഗ്രാമണ്ട്‌. പൃഴ്സറുമേഷിയാല്‍ഷ്യധികടിരനില്‍ തികട്ഞര കാണു
അ ശാന്ദി സേമോ പെരമാധിച്ചത്താള്‍ മീമനില്‍ പളന്മ കാണ
ണ െൈ്ദേസേമോ അല്ലാ അട്ജുനനില്‍ കുന്നത്‌. ശാന്തിയും
ലെരേഷമും ഇടകലന്നിരുന്നതിയാല്‍ ആട്ദേഷം സുന്ന
ഭരിരന്നു, ഭണ്ഡനിതിയിലും തടി ബൊനീയത്തിലും സംഗീത
സാഫി തൃകലകളിലും അദ്ദേഫം നല്ല പാണ്ഡിത്പം സ്ധാമച്ചിട
ജി. സദ്ധമും യശസ്സും നേടു പത്ര രണം ഖമദ്ുകയും
ഭൂഭയതയെ നീഗ്ഫിക്കും ചെയ്ത്‌ മിജജിയാേണമെടില്‍ ഇടി
ടെ ചില ളിയ്മുകര്‍ം പ്രയോഗിക്കാതെ കഴികയില്ലെന്നാണ്ട്‌ അ,
ഭജൂനെറ നിശ്ചയം. ഒുഷ്ൂദോടി എരിക്ഷമ്പൊര്‍ം നോര്‍ഖഴിയില്‍
തിന്ന തൊടി കരയൊക്കെ വളത്തു ചെരിഞ്ഞു പോകാന്‍ അര
ഭളനന്ു മടിയില്ല. കൃണ്ണര്‍ളുനമാര്‍ കൂടെ ചില വഞ്ചനക
ാപ്യയോഗിച്ില്ലെനനിരികകില്‍ ഭാതതേടയോത്ടില്‍ പാണ്ഡവര്‍ ജയി
കയോ, ദഷ്ത നിങ്ദുകയോ, ബഹുജനങങമാകം" ക്ഷേമം ഏറുകയോ
ണ്ടാകുന്ന താണോ? കുള്ളടകകം പൂമ യിടാതെയുമ് സ്വാദ്ധാത
(യാൽ പ്േടിതനാലാതെയും ആടും തരും അടിഞ്ഞു പ്രധിക്കു
നുള്ള ര ചിത എന്രത്തോളമുണ്ടോം അത്രത്തോളം വേൻ
ലിക ജീവതത്തില്‍ ലിജയിയായിത്തിരം, ആരെയും അദി
(വസിക്യത്ട എന്നാല്‍ എപ്പാടെയും രേപോജേ വിശ്വസിക്ഷയുമ
ത്‌, കള്ളില്‍ കചഭമുയത്‌ $ എന്നാല്‍ ഉ്ളിലുള്ളതൊക്കെയും എ.
(അഃ എല്ലാരെയും തുറന്ന്‌ പറകയുമരതി.. അ്ടനനറെറസ്വഭാവം
ഇങ്ങിനെയാണ്‌. ഇത്തരക്കാരെ ശോകഫഷദ്വന്ദ്വഭഓാവങ്ങള്‍ം ഇട
ിടതെ ബാശിച്ചുഷാണ്ടിരികകം. എന്നാല്‍ അച ഗുണദോഷ
ഭഞതയെ ലഭതസരിനും ജീധിതത്തെ മല്‍കൃഷ്ടതമമാക് ന്നതിനു
കള്ള മപകരണങ്ങളായിടടാണ്‌' ഉദിക്കുക. അജട്ടനനെെ മന

ര്‌ നിരൂപണം

ചിരകി നോക്കിയാല്‍ അിടെ ദോഷങ്ങാം പലതും കണാം.
അയയില്‍ നിന്നി ആദം മനമി്കുന്നതായും കാണാം. എ
ബാല്‍ ആ ലക മോഷങ്ങാം ബപുജനഗുണത്തെയോം പോപ്പ്
(കുമേപ്പത്തേ സ്വഗ്ശണത്തെയോ ഉദ്ദേശിച്ച്‌ അദ്ദേഹം ചെയ്ിടടകള
പ്രയാണ . ആകപ്പാടെയൊതുകിപ്പകയാണെങ്കില്‍ അര്‍ജുന ൪
(രു ഉത്തമ മാതൃകാ ലെരകിക ജീവിതത്തെ ലോകത്തില്‍ പ്രകാഗി
പീലു ഒര ജി പുരുജനാണ്ടി, മംാഭാരരേ കഥ ഇത്രയെ
കു കമായിരികകനനതുതമ്നെ അര്‍ജുന ീിതിലാസത്താ
കന്നു. പ്രാഞ്ചാലി സ്വര ഖാണ്ഡവ ഇന്പ്സ്ഥ
ിമമാണം, അര്‍ഭജുനമിഗ്വിജയം സുദ്ദോഫഭണം, ദേധലോകഡ്പ
വേശായ ഗോഗ്രഷണയമാം, ഗഖല്‍ഗിരും മരമിമ്ധിയോഗദഖം
എന്നിക്കിലൊ അര്‍ജ്ജുനനെ സംബസ്ധച്ചു കഥകള്ലക്കൊണ്ടാണ്‌.
മഫാമാരത പൃന്്റമായികി്കെനാത്‌. അതിലെ കഥാനായകനാ
ണ്‌ അര്‍്ജുപല്‍. മതേത്തിനമള്ളെടത്തോളം ല്രസി്ഥിയും പ്രശ
ബ്ലും അര്‍ജുന മുള്ളു തന്നെ.

ചാഞ്ചാടി.

ജുന്നു ണ്ടി ഉിങ്ങു വിടുകയും അര്‍ജളുനമന്‍ര പിട
(ക്തയാല്‍ സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്തു സ്വത്താണ്‌ പാഞ്ചാലി. എ,
(അല്‍ ഖെ പാണ്ഡയന്മാര്മു പേരും കൂടിയാണ്‌ ഷലിക്കു
ണത്‌. ഇട അമു പേരെയും ഒരു പോലെ സ്റ്റേഫിക്ഷയും അഞ്ചുപ്പ
ടെയും സ്റ്റോഫത്തെ തന്നില്‍ ഒ്ചച്പോലെ മുപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്നു
്രാഞ്ചാമിയുടെ പരാതി പരത്യനിഷ അത്യു്ൂുതകരം തനെ. യുധിഷ്ി
നൈ പുണ്ുക്തിയോടേ അച്ാം ഞആരാധികുന്നുയ മീമനെ പ്രിയ
,മാലെന്നനിലയില്‍ അലാ ആ്രയിക്ന്നു; അഭളൂനനെ പ്രേമാ
കലയായി അലാം ശൂശ്രഷികകുന്നനകലസഫടാന്മാരെ അന്ദമാഗ
പ്രലേശയായിമപോം പരിചരിക്കുന്നു. പാഞ്ചാടിഷുടെ ഈ സാമു
ചും ആദിഷയത്തില്‍ പ.ണ്ഡയ്മാകിള്ള യോളില്ും കില

ഫാ മാരതകഥ ൭

ചാന്‍ ഞുകാത്തതാകയാല്‍്രിടെപ്പാടി അത്രയേമാആള്ങി
ല്‍ങരലാചിച്ച്‌ നാം ബുോട്ടാരിഭിക്കയാണ* ല്ലതി. പഠണ്ഡേവ
ഞാമെപ്പോലേ യോളിപ്പൂള്ള ജ്യേഷ്ഠന്മാര്‍ എങ്ങാനും ണ്ടായി
യെന്നു വും, പാഞ്ചലിയെല്പോലെ ഒരു സ്രീ അരി മന്പുംചി
ബും ഉണ്ടായതായി കേട്ടിട്ടേയില്ല ഉണ്ടാകുന്ന മേ സ്കഷ്ടിയിശേ
ഷരമാണെന്നു തോന്നുന്നതുമില്ല. അര്‍ജുനനും നാല്‍കലാന്‍
രന്‍ ആാവുനോദിരനിട്ടു്ടായ മകളാണ്‌ പാഞ്ചാലി. തെര
യ്രിഷതമനമായി ലാന്‍ പോകുന്ന അജ്ജന ഗല ഗണത്തെ
ന്നാന്നായി ത്തോത്ത്‌ ആനനിച്ഛുകൊണ്ടും, മനാസ്സല്ലെ്ജാല്‍
അജ്ള്നനില്‍ ദിന ഭര്്സുഖധത്തെ ടിച്ചു കൊണ്ടുമായംി
ക്കാം പാഞ്ചാജിുടെ ആദ്യത്തെ ഭീമിതം, പാണ്ഡവന്മാര്‍ മ
കയത്തില്‍ കിടന്ന ഷിച്ചു പോയിരെന്ന്‌ പാഠ ദിശവസിക്ഷാ
ല്‍ ഇടയായ്പൊം പാഞ്ചാളിഷുടെ മനോഗതി മാടിത്ിടിങ്ും
.അമ്ലൂന്‍ സ്വയേത്തിനു ധേണ്ടുന്ന തേകങ്ങാം ചെയ്തു തുടങ്ങിയ
(തി പിന്നെ ആരേയോണി വഭിക്കേണ്ടമതുന്ി അവാ ആലോച
ചു ഉടങങുകയും സമപ്ലത്താല്‍ യോസ്ലറ്മാരായപലമടെയും ഓാഷകയാ
രിമന്ന്‌ സുദധൃഭ്ധങ്ങം അരിച്ചു നോക്കുകയും ചെയ്തിടുണ്ടാവ
ണം, ഇങ്ങിനെ മൂയദ്ദേശം കൂടാതെയണൈങ്കിലും_. മനസ്സി യ
്െടിച്ചുരിഷഫലമായിട്ടായിടികകാം, പാ്ലാലികക്‌_. ലോകാലി
രദേത്തിന്‌' ഇടയലോതെയാണെമിലു_ സ്നിലധികം ഒര്ജക്കേ
(മാരണ്ടായി വന്നത്‌. സീതാം സാഖിത്രിം മയന്ടിം എന്നിചര്‍ ഒം
ത്തന്നെ സ്റ്റഥിക്യുടല മരദമോമെപ്പാിയും യിചാടിക്ക പോ
ചം ചെയ്യാതെം ആയാള്ളെത്തന്നെ വരിക്ഷുമാണഞ്മായിട്ടമ്മത്‌
അത്ജനനെപ്പാി തീനച്ചിയണ പാഞ്ചാടി അദ്ദേ മിച്ചു പം
'യിയയെന്നമിത്തിട്ടും ബ്വയലേരോഘോഫത്തെ ജന്േകൂടിച്ചു തന്നെ
ണി ന്നത്‌. ഈ ഭാവം യോക്കബ്വോം പുഭാണപ്രസിദധകള
(യ മറു പരിവ്യതാതോങ്ങളോളം പ്രഭാഖ പാഞ്ചാടിക്കുണ്ടോ എന്നു
സംശയമകോേന്നു. എന്നാല്‍ മിചാത്മിന പിസിടക്ക നില നോ
(കിയാല്‍ മരവുജമവദഃ അപ്പാല്യമാംഖണ്ണണം അത്രയേമെ ദിടടൂും 9

രിയ ടേ കിരപണല്‍

ശൂയമായ പാരില്ലത്യനിപ്യയില്‍ ഖാം സ്ഥിതയോടെ സ്ഥിടി
ചെയ്തരന്നു എന്നു കാണാം. ധൈഴ്യീഴുപ്രേമങ്്‌ മൂത്ധീക
രിച്ചു ത്രോക്കന്മാര്‍ തനിക്ക്‌ ഒന്നു രണ്ടാ മകളത്‌ എന്നു ഗം പഠ
ഘാലിക്ക" നല്ലയ്റമുണ്ടായിരന്നു. അഭിടിക്കേ തന്നോളം ഭാ
ശ്രൂലതിഷും ഖെവുഭനഡ്യയുമായി മയ സ്രീയില്ലെന്ട അലം
ഗ്രിച്ചിയന്നു. ഇന്്പ്പസ്ഥരാഭധാനിയില്‍ സ്യസുഖഭോഗമദാകം
യായി ചക്രവശ്യിയി ത്തില്‍ ഞെളിഞ്ി നന്നു കൊണ്ടു സ്ഥല
ജലഭ്ാന്ടിയില്‍ മുന്ന മൂ്ടോധനനെ നോകി കൈകൊടടിചിരി
ച്ച പാഞ്ചാജി അതി ഫലം ലേണ്ടപ്പോലെ നഭധിച്ചിടടണ്ടു.
ല്ത്തിന്റെറ തലയില്‍ കളിയായി മണ്ണ വാടിയടന്നുവം അതു
(പോലെ നിസ്്റാമടാഖത്തിലായിരിക്ഷയില്പ്പോ ഫലം അന്മധിക്കനാ
ുചസ്്രാക്ഷേചത്തിന്ു ശേഷം അലാം തുടടെത്തുടരെ ധിം
അചമാനുവും അരിച്ചുകോണ്ടേയിരന്നു. ഇത്തിനെയള്ള അദ
വ്ങളാല്‍ അടവും തേകവും മികഷയാമും അകന്നു രേവക വോ
.ിതഭാവം ലേള്ടില്‍ പ്രമാശിച്ചു. ഒഴാകുന്ാര്‍ സ്യൂശതന്ാരാ
ണെന്നു ഗവിം അസ്തമിക്കും െഴ്ു. ഗരാത്മരാഷ്‌ ഭയേ നാശ
ഞ്തപ്പറിത്തടന്ന സലാം എപ്പം ചിമിച്ചുകൊണ്ടിരന്നു. ഈ
ഭോ ത്തടക്കം അളെ മരമായ ഖത്തഅദിട്ിലച.
ക്ഷമളാകൊയും മേ രാത്രി കൊണ്ട്‌ ഭസ്മമായിപ്പോയിയെന്നുള്ളതാ
ണത്‌. ഗവ്യം പരപേടിഫാസമം പരദോഷചിന്ത എന്നിചയാജ
ാഞ്ചാടിഷുടെ ജീവകാലം മികവാപും ദു്ഭൂയിഷ്ടമോയിയനു, എ
(ണാള്‍ അലല്ിലുണ്ടായിരന്നെ ശുണലിശേഷങ്ങളാല്‍ രാ യശ
സ്ഥിരം ടക്ക ചക്രവത്ിനിയുമായിട്ടു്‌.
കന്തി.

അമ്മമാര്‍ മകളെ വളൃതമന്നത്‌ നിച്ലാമഭാവത്തോടെയായി
കണം. മകളില്‍ ജിന്ന്‌ യാതേ പ്രതിഫലത്തെയും ഇനിക്കു
അമിനി അധകയകാശില്ലു. മക്കളെ ജി വിതണേത്മില്‍ സമത

ഫാ ഓാരതേകഥ ]

അാരായ ടന്മാാകി ഭിടുകയെന്നതു മാത്രമാണ്‌ അമ്മമാരുടെ കട
൭. മക്കാം തങ്ങാാക്ക്‌ ഗുണ ചെയ്യേണ്ടുന്നവരാണൊെന്നോ, കണ്ടു
കൊണ്ടാടുവാനുളള ഒരു ലക സത ളാണ്‌ അഖമെന്നോ കയരി
പരെ അതിനുണ്ണം വുന്ന അമ്മമാര്‍ തീച്ചയായും ദുശ്ധിക്കാ
ഒെയിഭിക്കയില്ല, കുടിയ നോക്ക. സല്ത്തിയായ മഭ്ിഷടെ
യൂ തബ്ടെറയും മക്കളെ ഒരേ ഓവത്തില്‍ തന്നെയാണി കുന്തി വള
കൂടിയത്‌. അര്‍ ലോകത്തില്‍ എന്തിന സമത്ധമാമായിത്തിരേ
ണമെന്ു മാത്രമല്ലാതെ അവരില്‍ നീന്ന്‌ തിക്ക്‌ ല്ലതും ഗുണം
നേടണമെന്ന ആഗ കന്ടികിച്ല. ഞാസ്യേത്തില്‍ത്തന്നെ മക്ക
ളെ ജല്ലവണ്ണം മ്േശിപ്പില്ു വള്ടി, തറ ഒര്താല്‌ സ്വാ
ആ്ോടേ രാജും ിച്ചിയുന്നട്പോം മക്ഷാകോയി ലല്ലതുമൊകെ 0
ാരിച്ചു ലെതുവാന്‍ നടിക്ക്‌ കഴിജുമായിയന്ിട്ടം അത്തിനെ ചെ
യ. യഥാരോസുഖത്തിനും ദിളയത്തിനും കളള മഴ്ലം മകളെ
ഗ്രഫിപ്പിക്കയും അവരെ ഞരിലേക്ക" സദന്മാരാകകകയും ചെയ്തു
ല്ലാതെ, ചേര താലി, സേതതിനുള്ള കം ലപ്പതും അലക്കി? കൊ
ഭത്ത്‌* അപി പ്രയത്ധപൈമബ്യയത്തെ ജനിപ്പിച്ചു കൂടെന്നാണി കു
ഒജിയടെ ബിമധാന്തം. ഭാജുപരിയായരന്നട്ടം എത്രയോ ഏറെ
കുത്തിയ നിലയിലായിരന്നു കന്ിുടെ ജീലിരം. അതേ ഭീ
രില്‍ തന്നെ മക്കളെയും വളത്ടി; അവരില്‍ ഗണഭാങ്ങളെ നടുക
ജും ചെയ്തു. ഇനി രെ മക്ഷര്‍ാ എലിടെയും മലോളുയപ്പെടുകയി
രല്ലന്ന ധൈഭ്യുത്തോടേ അവരെ ജീിരുത്തിലേക* ഇറക്കി ഞിടടു. എ
ിട്ട' ആ മാതക മാതാലായ കന്തി ദ്ധസ്ഥിനിഷുടെ നിലയി
കിടു രദാത്തില്‍ പാസ്വന്നു. അതംദുന്ി... അകില്ലത്തി
ല്‍ നിന്ന്‌ പിഴച്ച്‌ കാടുകളില്‍ ചുറഠിത്തിരിഞ്ഞ്‌ ഏകചക്ര നഗരമ
ഞില്‍ എത്തിയപ്പൊം താൻ ചെന്ന ഗരത്തിക, തങ്ങടെ എക
സന്താനത്തെ ബകന്ന" ബലികൊടുക്കേണമല്ലോ എന്ന്‌ സന്ത]
ച്ലുകൊണ്ടിരു്ന ആമാതാധിതാകന്മ സമാശവസ്ി്ച്‌, തനി
ക" അമബ്ചു്രള്ളതു കൊണ്ട്‌ മസി ടിട്ടപ്പോയാലും തംേടില്ലെ
അ വെപ്പ്‌ ദിമനെ അയല്ലുകോടടത്ത കനിയുടെ മനോഗുണത്തെ

രച ര നിതരാം

ജും, പ്രേമിച്ച്‌! ധൈയ്യുത്തെയും വാടി പുക്ൂവാന്‍ ഞാന്‍ ശ
്തനല്ല. തയും കഴിഞ്ഞ്‌ മക്ഷര്‍ം സ്വന്തമായി മൂാജ്യം അ
യിച്ചു തുടങ്ങിയ കാലത്തില്‍, ൃതമാഷയനെയും രിദുനൈയും
ന്ന കൊണ്ട്‌ ക്ട വനത്തിലേക്ക്‌" പോകയാണോ ചെയ്തതി.
കക്കളട്ടൊനിച്ചി സുഖദോഗങ്ങാം അദടികേണമെന്ന ആഗ
(൧ കന്തികില്പെന്നതിന്‌ ഇതുതന്നെ മതിയല്ലോ തെളിപ്‌. കന്തി
(ജടെ ജീയിതഗതി ലോകത്തിലെ അമ്മമാമൊകൊയും അന്മകടിക്കേ
ബ്താണെബാതാണ്‌..

കരപസവോരേം.

ഇതിനെ മഫാളാതേത്തിലെ കഥാപാ്രങ്ങളേപ്പാടി രിത
(ണം ചെയ്തു തുടങ്ങിയാല്‍ ജീചിതതത്തവങങം പലതും വെളിവായി
ണോ ഇനിയുളളികാരം വായറാക്കാകായി ിടകയപ്പാതെ ഇ
ഭിലധികം ജിസിക്കുന്നതിനും ഇനിയുളള പാത്രങ്ങളെപ്പഠി നിത
ികന്നതിനുഃ എനിക്ക്‌ ഇപ്പോ സെകകൂമച്. ലകാട്ടി്തി
ക. എന്ന മാത്രമേ ഞാന്‍ ഇയിടെ ചെണ്ട. ഇം ലഴിയില്‍ കൂടി
കടന്ന പോകംനനലര്‍ സൂന്ദങ്ങേളായ കായികം പലതും കാണാറാ
കടട അങിനെ അര്‍ സദ്ധഭീയിതത്തെ വ്യാധിക്ഷയും ചെയ്യും.

[

ഞ്ച.

കുചേപചന്‍൯

രന്ധാക്ട
കന്സത്മ” ഇനാദ്ൂനമേനോന്‍.

(ലനാലണ)

ംഗിയായ വാചകരീരിയാലുര്‍ഇടപുസ്തകവര്‍
ിക്ത്തക്കതായിടിക്ന.ന

മലയാളി". പുസ്തകം ൧൯. ലക്കം ൭൫

ലയാളമെഴുത്തുകരയട കൂട്ടത്തില്‍ കരക്ഷാലമായി ഒരു ന
ഇ പേയ സസ്ധിച്ചിടടമ പാലക്കാട്‌ കുന്നത്ത്‌ മിസ്റ്റര്‍ ജനാര്‍ദന
ഭമവാലന്‍ ബുദ്ധിക്ക്‌? തന്മയത്വമു്ള ഒരാളാണെന്ന്‌! പരക്കേ സമ്മ
തുള്ള രേ സംഗരിയാകുന്ന്‌: അദ്ദേത്തിന്റെ ലേഖനങ്ങളും പു
്ൂകങ്ങളും കൊണ്ടി മിസ്റ്റര്‍ മേനവന്റെറ ഈ സ്ഥിരി ടിസ്ഷ്ഠീടി
ചചിടുളയമാണി. പുരാണത്ിലെ കച്ചേലോപാമ്യാനത്തെ എട
ഞ്‌ ഇര കാലചരിഷ്ണംത്തിനസേമിച്ചു തേച്ചു മിക്കി പുതിയ
(ആലമാരങ്ങളും ചെയ്ത്‌ രു നോപമി്റെറ ഭീരിയില്‍ എഴുരിട്ടള്ള
ഇടപ്യസ്ുകം സ്യാ വായിക്ത്തക്കതു തന്നെയുന്ത....
... മിസ്റ്റര്‍ മേനവനെറ ലഭ്ളിതമായ മണിപ്പ
പാള ഷയും ശരദധം തന്നെം അദഫത്തിനറെെ ഇ്േശങാളായ
മങ്ക ഞള്ജമനമോിക്കു്നി?
സര്‍

പുസ്തകം ൧. ലക്ഷ ൧൭.

ത്ത്‌... ... ..ം .. റ
ആിസ്രസമായ ഒരു ചെടിയമിയാള ഗ്ര്ഥമാണ്‌..
മേനോന്‍ അവര്‍കളുടെ കുചേലനാവട്ടേ, നിദ്ധനനാണെങ്കിലും ന്മ
ഉ ായ്്രപാണ്ഡിയ്കമും സമചാുനിഷ്യും ബസാമാസ്ത്മായ ലേ

വ

കചടിചയലുമള്ള ജേ യേഗ്യേനാണ. കുടുബേത്തിലുടം വിശേഷി
ച്ച്‌ തന്‍െറ അനുക്തേയും സതിുമായ ്രിയതമയിലും അഗാധ
രായ പ്രേരും, ഉങ്കിലെ സമടങ്ങാം പുറത്തു കുട്ടോന്‍ ഒരിക്കലും
അദലേദികാത്ത സ്വാമാനവുമക്ള രേമാ്യപുരയന്‍ ആണ്‌. പർ
(രങ്ങളെ ല്്ിന്നതില്‍ ഗരന്ഥകത്മാവ തറ സമജമായ വി
ചാരശീലധുദ സ്വഭാവനിരിക്ഷണശക്തിപും നല്ലവണ്ണം മപയോ
ഗിച്ിടടു്്‌. കുചേലന്‍ സമോജിനിം ശ്രികൂ്സന്‍ ഇ മുന്ദപപാത്ര
(അള സസിനോനരൂപമായസേങ്ങമാക ഥാനിൂഭാതെ പുതിയ മി
ല്‍ പരെ മനനോധമ്മാത്താട കൂടി ലളി ഫാിപ്പിച്ചികികന്നു. ഭാ
ഘാരീതി നല്ലതും ദക്കളളതുമാണി. കഥാഫടനയും ഭഗിയായി
ദുങ്് ം ം ം . & കച
കുപ്പുടെയുള്ള ഈ ലേഷപ്പുകഷ്ും രേ മുണ്ടും തോ്മം മത്രം ധി
ക നടന്നിരുന്ന ആദം പെട്ടന്ന്‌ കു്ായവും തലകെട്ടമായി ഖല)
ന്നതു കാണ്ടയ്ാം തോന്നാരു് ൪ മനോപികാരം ചിലക്‌' മ.
്ജാക്കിയേക്കാം, എന്നാല്‍ അങ്ങിനെയുള്ള ഒരു മാറാം സകാരണ
ലണെന്നിുമ്പേടംയ തിസാഗര്‍ിമായ ആ ജിസ്പയം ശമിക്ഷയു
രില്‍ ജഥാഡ്ഗമായ ഗൌരവം ഭനാകക്‌ തോന്നിത്തുടതുകയും
ചെയ്യും പൂരണകഷാപുതഷനമായുടെ ജീപിതത്തെ ഈട മാതിടി
പുുകകിയെഴുതുന്നതും, തുപോലെ കലാശ്ടില്‍ മഫ്ാജനങ്ാം
ക്‌ തിക്കു തന്നെ ചെയ്യു അതുകൊണ്ട്‌ മിസ്റ്റര്‍ മേനേ
ഞങ്ങാം പലായ്ുറ്ം പ്രോത്സാിപ്പികുന്നു. ൭ ൭ ജു

_്ിലേകോയം". സ്പ ൧൭. നമ്ഖര്‍ രീ.

ഭജന രൂപ്ണം
(൧. എം. കഞ്ഞിലട്റി കില)

കരലേചക്രത്തിടിചില്‍ പ്രായേണ പക്സികസഡ്രമേങ്ങോനംി
യം അലയുക നിറ ചരം ആദിമിയികയും ചെയ്യുന്ന
(൭ മമികലും രെ പുതുമയായി കയതേണ്ങതു്ു, പ്രാചീനകാലങ്ങ
ഭരിലെ കഥാപ്ുയഷറ്മാുടെ നടപടികളും മററും സുന്ഷ്യം പരിഷ

[

യിച്ചു നോക്കന്നതയോല്‍ അപര്‍ ആധൂടികകാലങ്ങളുമായി
ക വിടി നില്ല എന ലെ്ി്പെടനതാണി
രായണത്തിലെ ഒരു മേനൂമാോം ഓരതത്തിലെ ൪ അിമന്യുോ
ഇക്കാലം മണ്ടായിരന്നെങ്കില്‍ അപര്‍ ചെയ്യുന്ന സാഷണരീരി
ഭൂതല്‍ സവ്യകാഷ്യങ്ങളും അഴിനലകാലേത്തെ ഭീന്ദസഭിച്ചു മാത്രമെ
സിക്കു

എത്രയോ ആരോടും മുന്ധ* ഒരു കേത്ത്‌? കഴിഞ്ഞെ
(മായി കുതതപ്പുരന്ന യേ കഥയെം ആരില്‍ അന്തിച്ചു കിടക്കു
അ ബോരോദ്േശ്യങ്ങളെയുളം തതവമമ്മങ്ങളെയും വ്യഡപ്പെടത്താ
തം ണയം രോ എടുരി്കിക എള [1
ഫടപടിശ്രമത്തില്‍ം കഥാകാലത്തേഷും ഇപ്പൊഴുത്തേയം ലോകാ
ചാര്ങോം ധാഭാളത്തിലധികം അരിത്ഞിടികേണ്തും, അപ തമ്മി
കള്ള സമാസമവ്ത്തികംപാടുള്ജുടത്തോളം മനസ്സിലാകിയിിക്കേ
(തും എത്രയോ ആലശ്യമാണ്‌. പെടരാണികകാലചരഭിത്രയഭാ
(തത്തെ സബസ്ധിചച്‌ ംവമൂടെ നിമയം വിസി തൃമായും നമുക്ക
തിം കി്ടടി്ലായയാല്‍ ആ കാലങ്ങളിലകഥാപ്േരഷന്മാരടെ വി
ഭിധചടിത്രര്ളെ ഉഭഷമായി നാം അദിഷുന്നത്‌ ഏസ്സ്ാധ്യമാണെ
ലില്‍ കൂട, ചിന്ധിച്ചിതികിട്ുന്ന നാനാ പ്മഥകളും മറ വാ
ിച്ച" ഗ്രഷിച്ചു" ആകപ്പാടെ ഒരു സഫ്വേടിതജഞാനം സ്മ്മാമിപ്പാ
ആകം പട്ശ്രമത്താല്‍ സാധിക്കു നാതാിഭിക്കും.

പെമാണിക പാത്രമായ കുചേലന്‍ എങിനെ ജീയിച്ചു പോ
അ എന്നു ആമെ എല്ലാം ആന്മപ്പു്വം സ്്രോിച്ചുവെന്നുടം ഏങ്ങി
നെ ജനസമ്മായത്തില്‍ ചപെയമാടി തനനം മറവും ഇക്കാലത്ത്‌? യു
തിയകതം ൫ല്‍ഘോഷിക്കുസവര്‍ ഏറെുണ്ടെന്ന്‌ തോന്നുന്നില്ല.
എന്നാല്‍ രാജശ്ര കുന്നത്ത്‌ ജനാര്‍ദദനമേനോന്‍ അപര്‍കഠം തത്ര
ഭനൈഡദ്റികങ്ങളയോ വ്യൂലത്ിശരധധതയെ്യം ബുദ്ധിപടിപാകതുയെ
ജും ആലാചനാശക്തിയെഡും ജരപലംങിച്ചു ഇപ്പൊ ഈ ലോ
കരഗേത്തില്‍ കെട്ടി പ്രവേശിപ്പിച്ച കുചേലനെ ആ്മവചചഡം സ
ടിച്ചു കരിഞ്ഞ മാത്രയില്‍ ഏവന്ദ? സ്വന്ദേചചടിരരങ്ങാം ഓ
അായാസേയ ധാണെയില്‍ പലന്നതാണെസ ഞ്ഞ രീത

ഉണ്ടാമധ്യായത്തില്‍ കാണുന്ന കറിനമാർദാമിപ്പ്യത്താല്‍ മു
പ്യടം ഗ്രസികടപ്പജീപിതത്തില്‍ കടങ്കിയിി്കന്ന്‌? കഴചലന്റെം
പ്ലിടം കോണ്‌ ജക്കാലണ്ഞെ സലഭസാധാണെ അളയ കാമ

[ലി

കടിലുകളളെ പച്ചെയപ്പെടത്താത്തത്‌ പയര്‍ ലീമ തിയും
നൌ ഇര എപ്ലുകകല്ലാം മെന്നാന്നായി പെറുക്കി ഏടുകൾ
ൃന്നവണ്ണം പെളിപ്പെട്ടം . -.: നാറിഷീറപ്പിഞ്ഞ തുണിക്കഷണം
(അഭയില്‍ കെട്ടിപ്പൊരിഞ്ഞു൦? നാം കണ്ടുവരുന്നു ഓാടിപ്്യസന്തായ
അറാം തന്നെയാണ്‌. കുചേലനറെറ പിറ്ിലും ഉള്ളത്‌.

എക്ിചും ആികമായി കച്േലന്നുള ധിിധ്മാഫാത്ലത്
(൫ ഗ്രദ്കത്മാവി ്ൃകതമായി ഈം ഓടിദ്യയകോദ്ിനനിടയില്‍ പ്പ
ഭരിങിിപ്പിക്ുന്നണ്‌. സതീശിരോമാലിട്യായ സദഭോജിനിയു
ടെ ആശയമ്ിപും ക്രപരയേണനായ രിള ഗലാ
ഭലം, അഥിണിഭാമമാരടെ ഗുരശ്ര്രഷയും; എന്നു വേണ്ട എല്പാ ഘം
ഭരം പ്രസ്തുത പുസ്തകത്തില്‍ നിര്‍്ദോഷസ്ഥിരിയില്‍ പ്രതിചാഥി
ച്ചിടുളതിനു പുറമെ അയ്യാം പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം ഒരു നീ
ന്യം ലാളിയ്മും കൊടുത്ത്‌ മികിെച്ചിടികു്ന. ്രീൃഷണു
൫൯൪ സംഭാഷണത്തില്‍ ഇാശ്വരതത_ത്തെകകാരം ധികം ലായേ
(ഇക്കാടെ ആകഷിക്കുന്നത്‌ അദിടുത്തെ നേരംഭപോക്ഷം മിത്ര വിസ
ലയും ആണി. ഇട ഭപായില് മിസ്റ്റര്‍ മേനലവര്‍ സ്വീകരിച്ചത്‌.
കാലത്തിന്‌ യോജ്യത വരുത്തുവാന്‍ ലേണ്ദിയായിടികണം.

കാമമാനേത്തിന ശേഷം യഥായാനിഷ്ുമിയായ കുചേലത്യെ
(രായിരം വരാഫന്‍ മേപ്പയില്‍ ശ്രീർശ്ണ്ന്‍ പില്യാല്യോസേഡി
കൂടില്‍ യി ജിസ്ന രരം
ഭൂില്ലയായിടപ്പോയിരികകനന! എട്ടിലും മഫാനഭാവനായ ഒര ബ്രാ
ണെ മദാ ലകഡ്റിലും ത്ിിടുലാന്‍ മിസറര്‍ മേവ
കൈപ്പക്ക സമ്മതിക്കാത്തത്‌ ആശ്വാസജനകം തന്നെ.

കച്ചേലനെര ഗല്ലഭീതി പറകയാണെജിയ, ആകപ്പാടെ പ്രെർ
മായാം സുഗമമായും ചിലെടം പാടിതമറയും ഇടിക്കനാണ്ടി. ജര
ഭിടിടടയായി മളി്ചുിടക്കുന്നു ചില മേശ്യപങ്ങാംം പക്ഷേ, മു
നാട്ട തള്ളി നിന്ന സുലളിതചങ്ങളെ അരികൂമികയിപ്പം
ഷ്ിമിക്കാം,

ഇപ്പുകാടം ഇിലും പ്രചീനകഥാനയേകന്മമെ ലേണ്ടും ജി
ധം ചട കത്തി ക്ചിയം കൂടപ്പിച്ച' ഏതല്‍കഘരംഗത്തില്‍
ചപ്പിക്കോ ഉദ്ശ്യലും ൭ത്സാഫവും സസല്പണ്ഡിരനായ
രിസ നോര്‍ദ്ദനകനപന ഈശന്‍ കൊര്‍ക്കമാദോപട്ടെ.

_മകരളപരിക-ന പസ്ക ടേ നമ്പര്‍ മം

പ്ര